Война - Сплин

Когда отыграет оркестр, расплавится медь и умрёт дирижёр

Когда подсудимый обманет конвой и подпишет судье приговор

Когда одряхлевшей старухе покажется ядом живая слеза

Я знаю, прорвавшись сквозь синее небо, над городом грянет гроза

Я знаю, что будет война, потускнеют умы, разобьются сердца

И девочка с пулей во лбу будет звонко смеяться над трупом отца

Собаки сорвутся с цепей и оставят хозяев по горло в крови

Возьми, уходя, свои лучшие песни, а все остальные порви

Поверь, я рисую, что вижу — мне мил этот город, мне дорог народ,

Но тот, кто глядит на картины, кривит свой проклятьем изорванный рот

И мне не дожить до грозы, так не лучше ль нож с в сердце и грудью на ствол?

Я знаю, что это единственный способ взобраться на дыбу, минуя престол

Оркестр ойнағанда мыс еріп, дирижер өледі

Сотталушы колоннаны алдап, судьяның үкіміне қол қойғанда

Тірі көз жасы тозған кемпірге у боп көрінгенде

Білемін, көк аспанды жарып өтіп, қаланың үстінде найзағай ойнайды

Соғыс болатынын, сананың тұманданатынын, жүректердің жарылып кететінін білемін

Ал, маңдайына оқ тиген қыз әкесінің мәйітін көріп күледі

Иттер шынжырларынан айырылып, иелерін қанға боялғанға дейін қалдырады

Ең жақсы әндеріңізді алыңыз, кетіңіз, қалғанын жыртыңыз

Маған сеніңіз, мен көргенімді саламын - бұл қала маған қымбат, адамдар маған қымбат,

Бірақ суреттерге қараған адам қарғыс атқан аузын бұрады

Ал мен күн күркірегенше өмір сүрмеймін, ендеше кеудесінде жүрегі бар пышақ, кеудесі бар жақсы емес пе?

Тақсыз сөреге шығудың жалғыз жолы екенін білемін