Помолчим немного - Сплин

Дорогой, несказанно чудесный, любимый город, меня подбили

Мне платить по счетам, по всему мне платить стократ

Вот и лучших на свете друзей пустые автомобили

У знакомых парадных как вкопанные стоят

И никто из них не выбежит мне навстречу

Я стою и смотрю в эти окна со стороны

Я раздавлен, повержен, я изувечен

И не вижу снов, будто мне запретили сны

Будто всё, что мы так любили, давно исчезло

И остались только сказанные слова

Будто бог меня задумывал из железа

А внутри зачем-то высохшая трава

Одевайся, пойдем, чудовищно пахнет гарью

Выводи свои обугленные войска

Мы такого тут натворили и наломали

Что от ужаса сгущаются облака

Это раньше мы расходились с победной песней,

А теперь давай потише и поскромней

И под этим удивительнейшим из созвездий

Помолчим немного…

Қымбатты, айтып жеткізгісіз ғажайып, сүйікті қала, мен соқтым

Мен шотымды төлеуім керек, мен бәрін жүз есе төлеуім керек

Міне, әлемдегі ең жақсы достар бос көліктер

Таныс алдыңғы есіктерде олар тамырын басып, жерге қарайды

Ал олардың ешқайсысы маған қарсы жүгірмейді

Мен тұрып, осы терезелерге бүйірден қараймын

Жаншылдым, жеңілдім, мүсәпір болдым

Ал мен түс көрмеймін, түс көруді тыйғандай

Біз қатты жақсы көретін нәрселердің бәрі жоғалып кеткен сияқты

Ал тек ауызша сөздер ғана қалды

Құдай мені темірден тудырғандай

Ал ішінде қандай да бір себептермен кептірілген шөп

Киініңіз, кеттік, жанудың иісі аңқып тұр

Күйіп кеткен әскерлеріңізді шығарыңыз

Біз мұны осында жасадық және бұздық

Бұлттардың сұмдық қалыңдағаны

Жеңіс жырымен қоштасатынбыз,

Ал енді тыныш, қарапайым болайық

Және осы ең таңғажайып шоқжұлдыздардың астында

Кішкене дұға етейік...