Til Moldar - Sólstafir

Sölnað blóm hinnsti koss

Skil ég við þennan heim

Reyrður við reipið gróft

Vonbrigði ég brást þeim tveim

Andardráttur svikin ást

Allt hefur enda að gjöf

Með titring og hjartaslátt

Þögnin svo nuddað rör

Nú ég man ljósið sem lyfti mér aftur á bak

og ég man brosið sem ég hélt að mig yfirgaf

Borin út er bergmálið

Af björtum tónum tónsmiðsins

Í kalda gröf í kaðli sig

kominn á endastöð

Tárin rauð og svikin tröð

Tekist er hönd í hönd

Þið vitið að ég reyndi en um leið og ég skemmdi

en ég veit ég veit

Nú ég man kærleika kynntist en aldrei ég fann

Og ég man snerting og faðmlög ef það sem ég ann

Nú ég man myrkrið sem þið komuð og hræddið þá

Og ég man opnaði augun en alrei ég sá

Солған гүлдер соңғы сүйісу

Мен бұл дүниені түсінемін

Арқанға дөрекі байланған

Көңіл қалдым мен екеуін де орындамадым

Тыныс махаббатты тудырды

Барлығы сыйлықпен аяқталады

Дірілмен және жүрек соғысымен

Содан кейін үнсіздік түтікті ысқылады

Енді мені артқа көтерген жарық есіме түсті

мен қалдырдым деп ойлаған күлкімді есіме түсірдім

Эхо орындалады

Композитордың жарқын тондарынан

Арқанның өзінде суық қабірде

соңғы межесіне жетті

Көз жасы қызыл және жалған жіп

Қол ұстасып табысқа жетеміз

Білесіз бе, мен тырыстым, бірақ мен зақымданған кезде

бірақ мен білетінімді білемін

Енді махаббаттың кездескенін есіме түсірдім, бірақ таппадым

Ал мен сүйетін нәрсем болса, түртіп, құшақтап алғаным есімде

Енді сенің кіріп, оларды қорқытқан қараңғылық есіме түсті

Көзімді ашқаным есімде, бірақ көрмедім