Nón - Sólstafir

Sólbrot yfir nátthaga

Læðist sifji nætur, stelur minni sálarró

Þögnin þung sem blóð

Brestur tónn eitt sinn fagur

Kyrrð í vetrarríki

Myrkrið mýkir glætan gul

Gæðir kuldann hlýjum yl er nótt fellur á ný

Nóttin þung sem blý

Fönnin kæfir sumarilm

Vetur tekur yfir

Vonin kom með vorinu

En lifði ekki lengi hér á Góumánuðum

Dó í ánauðum

Stoltið drap þá veiku von

Kyrrð í vetrarríki

Rökkvar yfir lífi okkar

Úr fjarlægðinni fögur er ástin vorboðin

Hjartans vorboðinn

Nú grafin er í fönn

Vetur tekur yfir

Mjúkir tónar mosans sofa í djúpu vetrarhúmi

Dúnmjúk skýin étin upp af nöprum grámanum

Sefur illum svefni, í hvaða litum dreymir þig?

Læðist litlaus nóttin kannski inn í huga þinn?

Ekki fann ég guð í gömlu bókaskruddunum

Né hamingju í flösku, ekkert lýsti mína leið

Drápu niður fæti illar draumfarir

Samviskan nagar sálarhræ í illri neyð

Түнгі шалғындарда күннің күйуі

Түні бойын жасырып, жан тыныштығымды ұрлайды

Тыныштық қан сияқты ауыр

Бір кездері көркем тон

Қыста тыныш

Қараңғылық ашық сары түсті жұмсартады

Түн қайта түскенде суықты жылы ұстайды

Түн қорғасындай ауыр

Фённин жаздың иісін тұншықтырады

Қыс алады

Үміт көктеммен бірге келді

Бірақ Гум айларында мұнда ұзақ өмір сүрген жоқ

Құлдықта өлді

Тәкаппарлық әлсіз үмітті өлтірді

Қыста тыныш

Өмірімізді қараңғы етеді

Керемет алыстан махаббат көктемнің жаршысы

Көктемнің жүрегінің хабары

Қазір қабір қазылып жатыр

Қыс алады

Мүктің жұмсақ тондары қыстың терең тұманында ұйықтайды

Ащы сұр бұлттарды жеп қойды

Жаман ұйықтап жатырсыз, сіз қандай түстерде армандайсыз?

Бәлкім, түссіз түн ойыңа кіріп кеткен шығар?

Ескі кітап әшекейлерінен құдай таппадым

Бөтелкедегі бақыт та, менің жолымды сипаттаған ештеңе жоқ

Жаман армандарды аяқты өлтіріңіз

Ар-ұждан қиналған жанның етін кеміреді