Bláfjall - Sólstafir

Sá aldrei feigðiná í augum þér

Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér

Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki

Hann torir

Ég sá hann aldrei fæðast í þér

Sá hann aldrei læðast að mér

Hann læðist að mér sem lyktarlaust gas

Hann læðist…

Æ, siðan er ég hræddur

Æ, siðan er ég flán

Æ, siðan er ég kvalinn

Lotningin fékk dóm

Æ, siðan ég varð maður

Æ, siðan óx mér þor

Hef stigið inn í óttann

Hef þegið dauðans boð

Fann aldrei veikina veikin í þer

Fann ekki andans hörgul hjá þér

Vitstola er, á mólinni ek út í tómið

Sá aldrei dauðann í augum þér

Sá aldrei feigðina fæðast í mér

Hun fegrast í mér, hún hæðist að mér

Ó, svo Lævis

Mig dreymdi svo oft úr rústum ég reis

Í fjörðinn ég hélt á ný

Við fjallanna rót, og við jökulsins bót

Og vakna í hinsta sinn

Sá aldrei feigðiná í augum þér

Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér

Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki

Hann torir

Көздеріңнен қорқақтықты ешқашан көрмедім

Ол өлімді ешқашан көрмеген, ол менде көрінеді

Ол мені ұстайды, мені жібермейді

Ол азаптайды

Мен оның сенен туғанын көрмедім

Ол менің қасыма келгенімді ешқашан көрген емес

Ол маған иіссіз газ сияқты келеді

Ол жасырынып келеді ...

Әй, сонда мен қорқамын

Әттең, мен жалт-жұлт еткенім ғой

Әттең, сосын қиналып жүрмін

Құрметпен бағаланды

Әттең, мен адам болғаннан бері

Әттең, содан бері батыл болып өстім

Мен қорқынышқа қадам бастым

Мен өлімнің шақыруын қабылдадым

Ешқашан сізде ауруды таппадым

Ішіңнен тыныс таппадым

Мадстола, пирсте мен бос жерге шығамын

Көздеріңнен өлімді көрмедім

Бойымда қорқақтық пайда болғанын көрмедім

Ол мені көркейтеді, мені мазақ етеді

О, солай Лавис

Мен көтерілген қирандылардан сан рет армандадым

Фьордта мен тағы да бағыт алдым

Тау етегінде және мұздық етегінде

Және соңғы рет ояныңыз

Көздеріңнен қорқақтықты ешқашан көрмедім

Ол өлімді ешқашан көрмеген, ол менде көрінеді

Ол мені ұстайды, мені жібермейді

Ол азаптайды