Náttmál - Sólstafir

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Ónytjunginn ól ég í mér, frá blautu barnsbeini

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Tel það ei mín tignarspor, ég eitrið saup svo ört

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Austanþokan mjakast nú fjær, eins og jötnar á himninum

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Þreyttur hleyp að heiman á ný, rétt eins og sólin sest æi sæ

Senn koma siðirnir nýju, leiðin ljóta að baki er

Skömmin hún gaf mér frelsi, kalda fjötra ei lengur ber

Hann faðir minn ól mig upp, á annan veg en fór

Ég óttasleginn andann dreg, en brosi með sjálfum mér

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Vinátta er vegin til fjár, ég aldrei sá þennan leik

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Lítill drengur flýr nú til fjalls þar sem óttans klukka ei slær.

О, қандай ауыртпалық, бұл өте ауыр

Бойымдағы пайдасыздықты, дымқыл сәби сүйегінен көтердім

О, қандай ауыртпалық, бұл өте ауыр

Мен мұны ұлылықтың белгісі деп санамаймын, уды тез іштім

О, қандай ауыртпалық, бұл өте ауыр

Шығыс тұман енді аспандағы алыптардай алыстап барады

О, қандай ауыртпалық, бұл өте ауыр

Шаршаған ол күн батқанда үйден қайта қашады

Көп ұзамай әдет-ғұрып жаңа, жол артта шіркін

Ол маған еркіндік бергені ұят, суық тізбектер енді көтермейді

Әкем мені басқа жолмен өсірді

Мен қорқып дем аламын, бірақ өзім күлемін

О, қандай ауыртпалық, бұл өте ауыр

Достық ақшамен өлшенеді, бұл ойынды көрмеппін

О, қандай ауыртпалық, бұл өте ауыр

Кішкентай бала қазір қорқыныш сағаты соқпайтын тауға қашады.