La Cité des Anges - Sinik

— Allô c’est qui?

— C'est Sinik, ça va mon pote?

— Ça va

— Ah ça fait plaisir d’entendre ta voix là

— Moi aussi

— C'est gentil, c’est gentil, ça va mon pote alors quoi de neuf?

— Je suis sorti de l’hôpital, lundi

— Lundi?

T’es sorti lundi?

— Oui, oui

— Ouais ben je sais en fait, j’ai eu le docteur au téléphone, il m’a dit que ça

s'était bien passé et tout c’est cool, j’suis content.

Ça va mon pote,

t’as fait quoi depuis que t’es sorti?

— J'ai joué au foot

— T'as joué au foot avec tes potes?

— C'est ça

— Bon ben c’est cool

— Alors c’est quand que tu passe me voir?

— Ben bientôt, j’vais essayer de venir, bientôt, de toute façon j’ai ton numéro,

je t’appelle, et puis si tu veux venir me voir en studio ou en concert on va

faire un concert bientôt y’a pas de problème tu viens, d’accord?

— D'accord

— Tu viens avec tes potes et tout on fais un petit truc bien ok?

— Ok

— Bon ben d’ici là je te rappelle, fais attention à toi mon pote,

passe le bonjour à tes parents et fais pas de bêtises, ok?

— D'accord

— Aller salut

— Au revoir

J’ai rendez-vous à l’hôpital Robert Debré

15 décembre, journée glaciale, des gosses malades voudraient me voir de près

Je reconnais que j’appréhende mais c’est inévitable

Ici les murs sont blancs et les gens parlent en langage médical

Au début on m’a expliqué leur vie

Mais j’ai souhaité voir en premier ceux qui ne peuvent quitter leur lit

Triste sentiments mais je commence à m’en vouloir

Je croise un père pleurant tout seul, traînant sa peine dans les couloirs

Enfants du paradis, luttant contre la maladie

Faissal n’a que 8 ans il n’avait rien demandé à la vie

Je suis rentré dans sa chambre plein d’humilité

Très vite j’ai compris que mes problèmes sont des futilités

Sa mère m’a dit que la musique le bordait, l’emportait si loin

Je te jure que j’avais honte de me porter si bien

Il tousse et me dit «je trouve que t’as l’air fort»

Mais il ignore que je me plains quand j’ai un trou dans mes Air Force

Moi qui pensais que dans sa tête c'était le Kosovo

J’admets, j’me suis trompé, lui qui ne rêve que d'être cosmonaute

Il sourit, il a le temps d'être sympa

Moi qui m'énerve pour un rien, moi qui mérite d'être à sa place

Moi qui casse tout quand mon portable ne capte plus

Moi qui me plaint, qui m'énerve, qui traite souvent la vie de pute

Voyant sa joie immense, ses yeux s’ouvrir

J'étais heureux de rendre heureux, j’en ai sorti mon vieux sourire

J’ai rendez-vous à l’hôpital, je ne verrais plus les heures qui passent

J’en ai le cœur qui bat, c’est peut-être lui qui parle

J’aimerai leur donner ma vie, ce ne sont pas que des mots

Leur dédiés ce son car dans le fond ce ne sont que des mômes

Emprisonnés dans un drap en or

Libérés par un docteur parce que le ciel nous attendra encore

Parce que la vie a tant de choses à proposer

Parce que je sais que les anges voleront toujours de leurs propres ailes

J’me suis juré d’arrêter de me plaindre quand je té-chan

A 25 ans j’ai toutes mes chances, je l’ai compris faisant le tour des chambres

Fier, mon cœur de pierre a fait boom boom

Petit Peter, Momo et Pierre qui traînent toujours avec Boubou

Tous plus courageux les uns que les autres

Et j’ai appris que des fois les mômes sont plus forts que les hommes

Et l’infirmière m’a dit «dans la grande salle, il faut descendre»

Y’avait un mic' et une platine alors j’ai chanté «Le même sang»

J’y repense encore, leurs blessures me torturent

Et dire que tous les hommes ne rêvent que de fortune

Moi aussi je croyais que la vie m’avait pris pour un con

Moi qui pétais les plombs, pour un oui, pour un non

Quelques chansons, des autographes, des photos

Des sourires, des souvenirs, mes petits, mes potos

Admiratif, j'étais loin de ce que l’on voit

C’est généreux selon eux, mais tellement peu selon moi

J’ai rendez-vous à l’hôpital, je ne verrais plus les heures qui passent

J’en ai le cœur qui bat, c’est peut-être lui qui parle

J’aimerai leur donner ma vie, ce ne sont pas que des mots

Leur dédiés ce son car dans le fond ce ne sont que des mômes

Emprisonnés dans un drap en or

Libérés par un docteur parce que le ciel nous attendra encore

Parce que la vie a tant de choses à proposer

Parce que je sais que les anges voleront toujours de leurs propres ailes

19 janvier 2006, je cherche un thème

J’repense au 15 décembre 2005 gravé dans ma tête

Te rends-tu compte?

Ils étaient là pour me voir

Uniquement pour me voir, il faut le voir pour le croire

Moi qui pleure, au travers de ma plume ou de ma rime

Un peu comme si j’avais un tube dans les narines

La morale?

Te faire comprendre que j’ai changé

Depuis ce 15 décembre, j’ai plus la même notion du danger

25 ans d’existence pour apprendre

Que ces gamins ont plus de courage que le plus courageux de ma bande

Dorénavant, je réfléchis avant d’hurler

Téméraire, tu sais même pas, c’est pas des mômes c’est des aventuriers

J’ai rendez-vous à l’hôpital, je ne verrais plus les heures qui passent

J’en ai le cœur qui bat, c’est peut-être lui qui parle

J’aimerai leur donner ma vie, ce ne sont pas que des mots

Leur dédiés ce son car dans le fond ce ne sont que des mômes

Emprisonnés dans un drap en or

Libérés par un docteur parce que le ciel nous attendra encore

Parce que la vie a tant de choses à proposer

Parce que je sais que les anges voleront toujours de leurs propres ailes

- Сәлем, ол кім?

«Бұл Сіник, қалайсың, жолдасым?

- Қалайсыз

«Ой, ол жерде сенің дауысыңды естігенім жақсы.

- Мен де

«Жақсы, жақсы, жарайды досым, не болды?»

«Мен дүйсенбі күні ауруханадан шықтым.

- Дүйсенбі?

Дүйсенбіде шықтыңыз ба?

- Иә Иә

«Иә, мен шынымен де білемін, менде дәрігер телефонмен сөйлесті, ол маған айтты

жақсы өтті және бәрі керемет, мен бақыттымын.

Не болды досым

кеткеннен бері не істеп жүрсің?

-Мен футбол ойнадым

-Сен достарыңмен футбол ойнадың ба?

- Міне бітті

«Жарайды, бұл керемет».

— Сонда сен мені көруге қашан келесің?

«Жақында, мен келуге тырысамын, жақында, бәрібір менде сіздің нөміріңіз бар,

Мен сізге қоңырау шаламын, егер сіз мені студияға немесе концертке көргіңіз келсе, біз

Жақында концерт бер, еш қиындық тудырмайды, келдің бе?

- ЖАРАЙДЫ МА

«Сен құрбыларыңмен келдің, ал біз бәріміз кішкене нәрсе жасаймыз ба?

- ЖАРАЙДЫ МА

«Жарайды, оған дейін мен саған хабарласамын, өзіңе қамқор бол, досым,

ата-анаңа сәлем айт және араласпа, жарайды ма?

- ЖАРАЙДЫ МА

- Сәлем

- Сау болыңыз

Менің Роберт Дебре ауруханасында кездесуім бар

15 желтоқсан, аязды күні науқас балалар мені жақыннан көргісі келеді

Мен қорқатынымды мойындаймын, бірақ бұл сөзсіз

Мұнда қабырғалар аппақ, адамдар медициналық тілде сөйлейді

Басында олар маған өмірлерін түсіндірді

Бірақ мен алдымен төсегінен шыға алмайтындарды көргім келді

Қайғылы сезімдер, бірақ мен өзімді кінәлай бастадым

Жалғыз жылап отырған әкенің жанынан өтіп бара жатырмын

Аспан балалары, аурумен күресуде

Фейсал небәрі 8 жаста, ол өмірден ештеңе сұрамады

Мен оның бөлмесіне кірдім

Менің проблемаларымның ұсақ-түйек екенін тез түсіндім

Оның анасы музыканың оны ішке тартып, оны осы уақытқа дейін алып кеткенін айтты

Ант етемін, мен жақсы жұмыс істеуге ұялдым

Ол жөтеліп, маған «менің ойымша, сен күшті көрінеді» дейді.

Бірақ ол менің Әуе күштерімде тесік болған кезде шағымданатынымды білмейді

Мен оның басында Косово деп ойлағанмын

Мойындаймын, мен қателестім, ол тек ғарышкер болуды армандайды

Ол күледі, оның жақсы болуға уақыты бар

Мен оның орнында болуға лайықпын

Ұялы телефоным көтермей қалғанда бәрін бұзатын мен

Мені ренжітетін, мені ренжітетін, өмірді жезөкше деп жиі айтатын мен

Оның шексіз қуанышын көріп, көзі ашылды

Қуанттым қуанып, Ескі күлкімді шығардым

Ауруханаға жазылуым бар, сағаттардың өткенін көрмеймін

Жүрегім дүрсілдеп тұр, сөйлейтін шығар

Мен оларға өмірімді бергім келеді, бұл жай сөз емес

Бұл дыбысты оларға арнаңыз, өйткені олар жай ғана балалар

Алтын жапыраққа қамалды

Дәрігерден босатылды, өйткені аспан бізді әлі күтеді

Өйткені өмірдің ұсынатыны көп

Себебі мен періштелердің әрқашан өздігінен ұшатынын білемін

Мен т-шан кезде шағымдануды тоқтатуға ант бердім

25 жасымда менде барлық мүмкіндік бар, мен оны бөлмелерді аралап түсіндім

Мақтаныш, тас жүрегім шарпыды

Кішкентай Питер, Момо және Пьер әрқашан Бубумен араласады

Барлығы бір-бірінен батыл

Кейде балалардың ерлерге қарағанда күштірек болатынын білдім

Ал медбике маған «үлкен бөлмеде сен түсуің керек» деді.

Микрофон мен айналмалы табақ болды, сондықтан мен «Сол қан» әнін орындадым

Мен олар туралы әлі де ойлаймын, олардың жаралары мені азаптайды

Және барлық еркектер тек сәттілік туралы армандайды деп айту

Мен де өмір мені ақымақ етіп алды деп ойладым

Мен иә үшін, жоқ үшін шошып кеттім

Кейбір әндер, қолтаңбалар, фотосуреттер

Күлкі, естеліктер, кішкентай бүлдіршіндерім, достарым

Сүйсініп, мен көргенімізден алыс болдым

Олардың айтуынша, бұл жомарт, бірақ мен үшін өте аз

Ауруханаға жазылуым бар, сағаттардың өткенін көрмеймін

Жүрегім дүрсілдеп тұр, сөйлейтін шығар

Мен оларға өмірімді бергім келеді, бұл жай сөз емес

Бұл дыбысты оларға арнаңыз, өйткені олар жай ғана балалар

Алтын жапыраққа қамалды

Дәрігерден босатылды, өйткені аспан бізді әлі күтеді

Өйткені өмірдің ұсынатыны көп

Себебі мен періштелердің әрқашан өздігінен ұшатынын білемін

2006 жылдың 19 қаңтары Мен тақырып іздеп жүрмін

Менің ойыма 2005 жылдың 15 желтоқсаны ойып жазылған

Түсінесіз бе?

Олар мені көруге келді

Тек мені көру үшін, сену үшін көру керек

Мен қаламым немесе рифм арқылы жылап жатырмын

Танауыма түтік салған сияқтымын

Мораль?

Менің өзгергенімді түсінуге мүмкіндік беріңіз

Желтоқсанның 15-інен бастап менде қауіп деген ұғым жоқ

Оқуға 25 жыл

Бұл балалардың менің банданың ең батылдарынан гөрі батылдығы бар

Енді мен айқайламас бұрын ойлаймын

Абайсыз, сіз тіпті білмейсіз, олар балалар емес, олар авантюрист

Ауруханаға жазылуым бар, сағаттардың өткенін көрмеймін

Жүрегім дүрсілдеп тұр, сөйлейтін шығар

Мен оларға өмірімді бергім келеді, бұл жай сөз емес

Бұл дыбысты оларға арнаңыз, өйткені олар жай ғана балалар

Алтын жапыраққа қамалды

Дәрігерден босатылды, өйткені аспан бізді әлі күтеді

Өйткені өмірдің ұсынатыны көп

Себебі мен періштелердің әрқашан өздігінен ұшатынын білемін