Beyond - Silentium

Her innocence lay

Shred with a lie

Sweet lips decay

Forever mine

Grandeur of hilt

Do not bear guilt

Eyes wide to see

Your madness in me

In the lanterns pale and sulphur air

My senses frail, no longer mine.

Solace of rage, blinding embrace

My sweet heart to bleed apart

Foil too painful, shent and wreakful

To hear or bow to any god’s law

Their eyes so hollow so hollow

Their words so shallow so shallow

Her innocence ravished, by whom is this done?

Such cowardly curse, second to none

My demons ensnared me with torture and strife

And now it all ends here by god or a knife

I’m beyond horizon, on the ocean of flame

I’m numb and paralysed never feeling the pain

No one can hurt me now, I’ve left all behind

Beyond of all hope and fear, this void so divine

Prudence… What?

Blood!

By god… Prudence!

Well, well… I can see your true nature has finally reached you

You!

You devilish fiend… you’re behind this all.

It’s all nightmare again.

I’m on my

ship and Prudence is faithfully waiting ashore.

god, wake me from this lie.

Such a terrible noise from what you have done most willingly.

This is the truth,

here and

now… the only thing that’s not is that you imagined the worst to be true.

No… Prudence.

Take her hand, it’s yours now.

after all, she remained ever faithful to you

No… you…you did this… this is all your doing you demon!

I merely opened your eyes.

She’s all yours now, like all those whores we have

killed.

My Prudence is dead.

all is lost.

Lost?

Come Antracon, this is just the beginning.

This is humanity at its

strongest.

To rule

the life or death of others, to feel no pain, no pity.

No mercy or compassion.

All the great deeds

of human are inspired by their lust.

Lust for power.

Fame, fortune.

The only thing binding man

down, suffocating him is guilt, shame and pity.

This is madness, madness.

By god… it shall all end here.

Antracon, no… you fool!

What a terrible waste.

Another greatness tossed away.

Oh you

mortal fools.

Short is their time here.

And they are so eager to cut it even

shorter.

Well, my chosen

one, sweet dreams.

I’ll bit you farewell little ones.

I’ll claim you at the end.

Their eyes so hollow… hollow.

Оның кінәсіздігі жатыр

Өтірікпен кесіңіз

Тәтті еріндер шіриді

Мәңгі менікі

Ұяның ұлылығы

Кінәні көтермеңіз

Көруге көздер

Мендегі ақылсыздығың

Шамдарда ақшыл және күкіртті ауа

Менің сезімдерім әлсіз, енді менікі емес.

Ашу жұбаныш, соқыр құшақ

Менің тәтті жүрегім қанайды

Фольга тым ауыр, шымыр және дірілдейді

Кез келген құдайдың заңын тыңдау немесе бас иу

Олардың көздері өте қуыс

Олардың сөздері соншалықты таяз

Оның пәктігі өшті, мұны кім жасады?

Мұндай қорқақ қарғыс, бірден-бір болмайды

Менің жын-шайтандарым мені азаптау мен жанжалдың торына түсірді

Енді мұның бәрін Құдай немесе пышақ бітіреді

Мен көкжиектен тыс, жалын мұхитындамын

Мен ауыртпалықты сезбеймін және сал болып қалдым

Енді мені ешкім ренжіте алмайды, мен бәрін артта қалдырдым

Үміт пен қорқыныштан басқа, бұл бостық өте құдай

Сақтық... Не?

Қан!

Құдаймен… Сақтық!

Жарайды... Сіздің шынайы болмысыңыз ақыры сізге жеткенін көріп тұрмын

Сіз!

Сіз шайтан жынсыз... осының бәрінің артында сіз тұрсыз.

Мұның бәрі қайтадан қорқынышты түс.

Мен өз білімдемін

кеме және Prudence жағада адал күтуде.

Құдай, мені бұл өтіріктен оят.

Сіздің ықыласыңызбен жасаған әрекетіңізден осындай қорқынышты шу.

Бұл ақиқат,

мұнда және

енді... жалғыз нәрсе — сіз ең жаман нәрсені шындық деп елестеткеніңіз.

Жоқ... Сақтық.

Оның қолын алыңыз, ол қазір сіздікі.

Өйткені ол сізге адал болды

Жоқ... сен... сен мұны істедің... мұның бәрі сенің әрекетің, жын!

Мен сенің көзіңді аштым.

Ол қазір біздегі барлық жезөкшелер сияқты сіздікі

өлтірілді.

Менің сақтығым өлді.

бәрі жоғалды.

Жоғалған ба?

Антрацонға келіңіз, бұл тек бастамасы.

Бұл адамгершілік

ең күшті.

Басқару

басқалардың өмірі немесе өлімі, ауыртпалық, аянышты сезінбеу.

Мейірім немесе жанашырлық жоқ.

Барлық ұлы істер

адам өздерінің құмарлығымен рухтандырылған.

Билікке деген құштарлық.

Атақ, байлық.

Адамды байланыстыратын жалғыз нәрсе

төмен түсіріп, оны тұншықтыру  кінә, ұят және аяушылық.

Бұл  ақылсыздық, ессіздік.

Құдай ау... бәрі осымен бітеді.

Антракон, жоқ... ақымақ!

Қандай қорқынышты ысырап.

Тағы бір ұлылық лақтырылды.

О сен

ажалды ақымақтар.

Олардың мұндағы уақыты қысқа.

Олар оны біркелкі қысқартуға асығады

қысқарақ.

Мен таңдадым

бірі, тәтті армандар.

Мен сендермен қоштасамын кішкентайлар.

Мен сізге соңында шағымданамын.

Олардың көздері өте қуыс... қуыс.