Женщина-драматургия - Шмели

Женщина-драматургия по городу ночью идёт,

Женщина-драматургия желающим счастье даёт.

Но камень на сердце кладёт, на сердце камень кладёт,

И до смерти эта боль не пройдёт…

Запахом лилий,

Серым рубином,

Жизненной линией,

С визитом ползёт одиночество…

Драматургия роняет заманчивый взгляд,

Женщина-драматургия меняет судьбу как наряд.

Только тени за нею крадутся,

Не больно крадутся

И в душе навсегда остаются…

Ласкою нежною,

Сказкою грешною,

Каплею млечную,

Стирается одиночество…

Женщина-драматургия под утро приходит домой,

Женщина-драматургия нет сил оставаться одной,

Первый луч по стенам ползёт, луч по стенам ползёт.

Он всё знает, простит и поймёт…

Истина вышита,

Всё что прожито

С пеною выжато…

С визита одиночества…

Әйел драматургиясы түнде қаланы аралайды,

Әйел драматургиясы тілекшіге бақыт сыйлайды.

Бірақ жүрегіне тас қояды, жүрегіне тас қояды,

Ал бұл ауру өлгенше кетпейді...

лалагүлдің иісі,

сұр лағыл,

өмір сызығы,

Қонаққа барғанда, жалғыздық дірілдейді...

Драматургия еліктіреді,

Әйел драматургиясы тағдырды киім сияқты өзгертеді.

Оның артынан тек көлеңкелер ұрлайды,

Ұрлық жасаудың зияны жоқ

Және мәңгілік рухта қалады ...

нәзік сипау,

Күнәға толы ертегі

сүт тамшысы,

Жалғыздық өшеді...

Драматург әйел таңертең үйге келеді,

Әйел драматургиясының жалғыз қалуға күші жоқ,

Бірінші арқалық қабырғаларды бойлай, арқалық қабырғаларды бойлай жорғалайды.

Ол бәрін біледі, кешіреді, түсінеді...

Шындық кестеленген

Өмір сүргеннің бәрі

Сығылған көбікпен ...

Жалғыздық сапарынан...