Ритуал сожжения кукол - Шмели

Где вода — красота погребенных в ней.

Где трава — это косы избранниц богов.

Сотня рыб — одно тело пропавших людей.

Ветра свист — это зов берегов.

Шел народ под оркестр изумрудных дождей,

Из окон, из дверей лились песни весны.

Берег стал сгустком синих и красных огней —

Это люди разводят костры.

Ритуал, ритуал, ритуал сожжения кукол.

Ритуал, ритуал — обнаженные куклы в цепях.

Ритуал, ритуал, ритуал сожжения кукол.

Ритуал, ритуал — да по ветру развеянный прах…

Но оживает кукла!

Языками огня вены плотно сплелись,

Жёлтый дым очерствел и создал собой плоть.

Угли с треском взлетели — глаза родились.

Острый взгляд людям сердце начал колоть.

Вмиг потухли костры, да застыла вода.

Крик не выдавить силой, не сбежать никуда.

Так вливалось в образ совершенство небес,

Так рождался призрак тех мест.

Су сонда жерленгендердің көркі.

Шөп - құдайлардың таңдағандарының өрімі.

Жүз балық - жоғалған адамдардың бір денесі.

Желдің ысқырығы - жағалардың шақыруы.

Адамдар изумруд жаңбыр оркестрінің астында жүрді,

Терезеден, есіктен көктемнің әндері төгілді.

Жағалау көк және қызыл шамдарға айналды -

Бұл адамдар от жағуда.

Рәсім, ырым, қуыршақ жағу ырымы.

Салт, ырым – шынжырлы жалаңаш қуыршақтар.

Рәсім, ырым, қуыршақ жағу ырымы.

Ритуал, ырым – иә, желге шашылған күл...

Бірақ қуыршақ өмірге келеді!

Өрт тілдерімен тамырлар бір-бірімен тығыз байланысты,

Сары түтін қатып, ет жасады.

Көмірлер жарылып ұшты - көздер туды.

Адамдардың жүрегіне өткір көзқарас шаншып бастады.

Әп-сәтте от сөніп, су қатып қалды.

Айқайды күшпен басу мүмкін емес, ешқайда қашып құтылу мүмкін емес.

Осылайша аспанның кемелдігі бейнеге ағылды,

Сөйтіп, сол жерлердің елесі дүниеге келді.