Ария варяжского гостя - Северные врата

О скалы грозные дробятся с ревом волны,

И с белой пеной крутясь бегут назад,

Но тверды серые утесы,

Выносят волн напор над морем стоя.

От скал тех каменных у нас, варягов кости,

От той волны морской в нас кровь руда пошла,

А мысли тайны от туманов,

Мы в море родились, умрем на море

Мечи булатны, стрелы остры у варягов,

Наносят смерть они без промаха врагу,

Отважны люди стран полночных,

Велик их Один бог, угрюмо море.

О, зәулім жартастар толқынның гүрілімен қирады,

Ақ көбікпен олар айналып, кері жүгіреді,

Бірақ сұр жартас қатты,

Олар тұрған күйінде теңіз үстіндегі толқындардың қысымына шыдайды.

Сол тастың жартастарынан бізде, варангиялықтарда сүйектер бар,

Сол теңіз толқынынан бізге қан кені кірді,

Тұманнан жұмбақ ойлар,

Теңізде тудық, теңізде өлеміз

Қылыштары дамаск, жебелері варангиялықтардың өткір,

Олар жауды жібермей өлтіреді,

Түн ортасы елдердің батыл халқы,

Олардың бір құдайы ұлы, теңізі мұңды.