El Túnel - Santaflow, Aitor, Norykko

Voy!

Yo camino y no veo la luz, en este túnel

El destino se burla de mi y sale impune

Ya no quiero escuchar esa voz que me importune

Tantos golpes, de la decepción me han vuelto inmune

Aprendí a sobrevivir en esta cárcel

A mentir sobre todo a mi

A destacar de los que están entre estos muros, incluso más muertos

En el reino de los ciegos destacó este tuerto

Y la agresividad que me mantiene siempre en guardia

Frente a los demás, con las defensas desplegadas

Como un animal territorial, puedo usar

Tu miedo como un arma, oculto el mío tras mis garras

Y no dejo que se acerquen demasiado, por si acaso

También tenemos dignidad los hijos del fracaso

Y no me des consejos, no hay caso ¿Qué quieres?

Nunca me lo han puesto fácil ¿Qué es lo que no entiendes?

Condenado estoy a la oscuridad

Ella me rodea, es tangible, es mi realidad

Me protege de la luz que me puede cegar

Aprecio lo que tengo y lo defiendo como su su guardián

Fuera está esa corrupta sociedad

Dejadme en paz, que ya no quiero soñar más

¡malditos fantasmas!

la falsa esperanza

No es otra cosa que horrible crueldad.

(Bien!)

Los fantas-mas rondan mi sien

Me enloquecen

Oigo vo-ces, pero mis pies

No se detienen

(Yo!)

Miro hacia el horizonte de esta oscura senda

Dicen que fuera hay algo, no creo que me convenga

Aquí es donde nací, edifiqué castillos

Que defendí con mis colmillos, hoy me confunde ese brillo

Tengo pánico y tiemblo, me fallan las piernas

Luego pienso: «Vivir con miedo es vivir a medias.»

A tientas voy, sin saber bien donde piso

Perdido estoy, en busca del paraíso

Como una gárgola con las alas de piedra

Anclada en la cornisa, pude ver la luna llena

Y su luz que me bañaba, desprendía la esperanza

Que perdí hace ya tiempo, porque yo no tuve infancia

Ahogué mis lágrimas, no afronté mis dudas

Fuera de mi reino sentiré mi piel desnuda

¿Si logro salir de aquí ya nada será igual?

Esta cárcel no es de piedra, es mi estado emocional

No te fíes de mi, sigo siendo un animal

Y despierto si alguien daña a los que amo de verdad

No hay chispa de la vida en la piedra del mechero

Apagaré este canuto y saldré ya de este agujero

Después de tanto dormir conseguí tener un sueño

Era dueño de mi mismo, a todo le ponía empeño

Es hora de traspasar esa frontera espacial

De vencer este temor y dejar de imaginar.

(Aahhh)

Los fantas-mas rondan mi sien

Me enloquecen

Oigo vo-ces, pero mis pies

No se detienen

Me hago viejo y ya no quiero ser el perro que ladra cuando caminas

Tirando de la cadena, tumbado toda su vida

Frustrado por la condena de ser un «quiero y no puedo»

Puede que quiera dejar de ser un puto muermo

He criticado al que persigue sus sueños

He sido vago y han pasado los años

Haciendo daño verbal, por el camino del mal

Diciendo que no me importaban sus logros

Pero mentía y me escondía

Así elegí el camino fácil para parecer conforme

Hoy es el día, pues puede que todavía

Quede tiempo para corregir un fallo tan enorme

No hay una excusa que valga

Hasta que obtenga mi calma

Y aunque me duela la espalda

Tengo que andar hasta el alba

No tengo miedo

No voy a ser un muerto en vida porque no quiero

Prepara bien tu espada, para ser un guerrero

Nadie regala nada, hay que luchar con acero

Yo quiero salir ya de este pozo

Voy a arreglar mi destrozo

Pienso gozar con un trozo de cielo, y bueno

Hoy digo adiós a la envidia más terca

No creo en Dios, pero si abro esa puerta

Sé que me espera una era de nueva luz

Es la primera vez que puedo ver más allá de mi cruz

Aunque a veces

Los fantas-mas rondan mi sien

Me enloquecen

Oigo vo-ces, pero mis pies

No se detienen.

(x2)

Letra subida por: EzeBona

Бар!

Мен жүремін, мен жарықты көрмеймін, бұл туннельде

Тағдыр мені мазақ етіп, жазасыз қалады

Енді мені мазалайтын дауысты естігім келмейді

Көңілсіздіктен алған көптеген соққылар мені иммунитеттендірді

Мен осы түрмеде өмір сүруді үйрендім

маған бәрі туралы өтірік айту

Осы қабырғалардың арасындағылардан ерекшелену үшін, одан да көп өлі

Соқырлар патшалығында бұл жалғыз көзді адам ерекшеленді

Және мені үнемі сақтықта ұстайтын агрессивтілік

Басқалардың алдында қорғаныс күштері орнатылған

Территориялық жануар ретінде мен пайдалана аламын

Қарудай сенің қорқынышыңды, Тырнағымның артына жасырамын

Ал мен олардың тым жақындауына жол бермеймін

Бізде сәтсіздікке ұшыраған балалар да абыройлы

Маған кеңес бермеңіз, мағынасы жоқ, сіз не қалайсыз?

Олар мені ешқашан жеңілдеткен емес.Нені түсінбедің?

Мен қараңғылыққа ұшырадым

Ол мені қоршап тұр, ол сезіледі, ол менің шындығым

Ол мені соқыр ететін жарықтан қорғайды

Мен қолымда бар нәрсені бағалаймын және оны оның қамқоршысы ретінде қорғаймын

Сыртында сол жемқор қоғам

Қойшы мені, енді армандағым келмейді

қарғыс атқыр елестер!

жалған үміт

Бұл сұмдық қатыгездіктен басқа ештеңе емес.

(Жақсы!)

Менің ғибадатханамды елестер аңдып жүр

Мені жынды ет

Мен дауыстарды естимін, бірақ аяғым

Олар тоқтамайды

(Мен!)

Мен осы қараңғы жолдың көкжиегіне қараймын

Сыртта бірдеңе бар дейді, маған жарамайды деп ойлаймын

Міне, мен туған жерім, сарайлар салдым

Азу тістеріммен қорғағаным, Бүгін сол нұр ​​мені шатастырады

Мен үрейленіп, дірілдеп тұрмын, аяғым шығып кетеді

Сонда ойлаймын: «Қорқынышпен өмір сүру – жарты өмір».

Мен қайда барарымды білмей, жолымды сипалап барамын

Адасып қалдым, жұмақ іздеп

Тас қанаты бар гаргойл сияқты

Кертеліге зәкір іліп, мен толық айды көрдім

Оның нұры мені шомылдырды, үміт берді

Менің балалық шағым болмағандықтан баяғыда жоғалтқаным

Көз жасыма батып кеттім, Күмәніммен бетпе-бет келмедім

Патшалығымның сыртында мен өзімнің жалаңаш терімді сезінемін

Мен бұл жерден құтылсам, ештеңе бұрынғыдай болмай ма?

Бұл түрме тастан жасалған жоқ, бұл менің эмоционалды күйім

Маған сенбеңіз, мен әлі хайуанмын

Ал шын жақсы көретін жандарыма біреу жамандық жасаса оянамын

Шақпақ тасында өмір ұшқыны жоқ

Мен мына буынды өшіремін, мен мына тесіктен шығамын

Сонша ұйқыдан кейін мен түс көрдім

Мен өзіме ие болдым, мен бәріне күш салдым

Бұл ғарыш шекарасынан өту уақыты келді

Бұл қорқынышты жеңу және елестетуді тоқтату.

(ахх)

Менің ғибадатханамды елестер аңдып жүр

Мені жынды ет

Мен дауыстарды естимін, бірақ аяғым

Олар тоқтамайды

Мен қартайдым, сен жүргенде үретін ит болғым келмейді

Тізбекті тартып, өмір бойы жатып

«Мен қалаймын және істей алмаймын» деген айыптаудан ренжідім

Мен ақымақ болуды тоқтатқым келеді

Арман қуғанды ​​сынадым

Жалқау болдым, жылдар өтті

Ауызша зиян келтіру, зұлымдық жолында

Олардың жетістіктері мені қызықтырмайтынын айтты

Бірақ мен өтірік айтып, жасырдым

Сондықтан мен үйлесімді көрінудің оңай жолын таңдадым

Бүгін күн, өйткені әлі де шығар

Осындай үлкен олқылықты түзетуге уақыт берсін

Ақтау жоқ

Мен салқындағанша

Менің арқам ауырса да

Таң атқанша жаяу жүруім керек

Мен қорықпаймын

Мен тірі өлі болмаймын, өйткені мен қаламаймын

Жауынгер болу үшін қылышыңды жақсылап дайында

Ешкім ештеңе бермейді, болатпен күресу керек

Мен бұл жақсылықтан құтылғым келеді

Мен тәртіпсіздікті жөндеймін

Мен аспанның бір бөлігін ләззат алуды жоспарлап отырмын, жақсы

Бүгін мен ең қыңыр қызғанышпен қоштасамын

Құдайға сенбеймін, бірақ сол есікті ашсам

Мені жаңа жарық дәуірі күтіп тұрғанын білемін

Мен өзімнің крестімнің артын бірінші рет көріп тұрмын

Бірақ кейде

Менің ғибадатханамды елестер аңдып жүр

Мені жынды ет

Мен дауыстарды естимін, бірақ аяғым

Олар тоқтамайды.

(x2)

Әннің сөзін жүктеген: EzeBona