La Foule - Édith Piaf, Robert Chauvigny

Je revois la ville en fête et en délire

Suffoquant sous le soleil et sous la joie

Et j’entends dans la musique, les cris, les rires

Qui éclatent et rebondissent autour de moi

Éperdue parmi ces gens qui me bousculent

Étourdie, désemparée, je reste là

Quand soudain, je me retourne, il se recule

Et la foule vient me jeter entre ses bras

Emportés par la foule qui nous traîne, nous entraîne

Écrasés l’un contre l’autre, nous ne formons qu’un seul corps

Et le flot sans effort nous pousse, enchaînés, l’un et l’autre

Et nous laisse tous deux épanouis, enivrés et heureux

Entraînés par la foule qui s'élance et qui danse

Une folle farandole, nos deux mains restent soudées

Et parfois soulevés, nos deux corps enlacés s’envolent

Et retombent tous deux, épanouis, enivrés et heureux, hey, ha !

Et la joie éclaboussée par son sourire

Me transperce et rejaillit au fond de moi

Mais soudain, je pousse un cri parmi mes rires

Quand la foule vient l’arracher d’entre mes bras

Emportés par la foule qui nous traîne, nous entraîne

Nous éloigne l’un de l’autre, je lutte et je me débats

Mais le son de sa voix s'étouffe dans le rire des autres

Je crie de douleur, de fureur, de rage et je pleure

Entraînée par la foule qui s'élance et qui danse

Une folle farandole, je suis emportée au loin

Et je crispe mes poings, maudissant la foule qui me vole

L’homme qu’elle m’avait donné et que je n’ai jamais retrouvé, hey, ha !

Ha !

Ha !

Мен қаланың тойлап жатқанын және қайтадан есінен танып жатқанын көремін

Күнге, қуанышқа тұншығып

Ал мен музыкадан, айқайдан, күлкіден естимін

Бұл жарылып, менің айналама секірді

Мені итермелейтін осы адамдардың арасында жоғалдым

Басым айналып, көңілім түсіп, мен осында қаламын

Мен кенет бұрылсам, ол артқа шегінеді

Ал қалың жұрт мені құшақтап алуға келеді

Бізді сүйреп апаратын, сүйрететін тобыр алып кетті

Бір-бірімізге жаншып, бір денеміз

Ал ағын бізді еш қиындықсыз шынжырлап итеріп жібереді

Және бізді гүлденген, мас және бақытты қалдырады

Абыржыған және билеген тобырдың жетегінде

Ақылсыз фарандол, екі қолымыз біртұтас қалады

Ал кейде көтеріліп, түйіскен қос денеміз ұшып кетеді

Екеуі де қайтады, орындалды, мас және бақытты, эй, ха!

Ал қуаныш оның күлкісінен шашырап кетті

Мені тесіп, ішіме тереңдей түседі

Бірақ кенет күлкімнің арасынан жылап жібердім

Көпшілік оны құшағымнан жұлып алуға келгенде

Бізді сүйреп апаратын, сүйрететін тобыр алып кетті

Бізді ажыратыңыз, мен күресемін, мен күресемін

Бірақ оның даусы басқалардың күлкісіне батып кетеді

Мен ауырып, ашуланып, ашуланып, жылаймын

Абыржыған және билеген тобырдың жетегінде

Жынды фарандол, мені алып кетті

Ал мен жұдырығымды түйіп, мені тонап жатқан қалың жұртты қарғаймын

Ол маған берген адам мен ешқашан таппадым, эй, ха!

Ха!

Ха!