Там где оставим след - Пилигрим

День придет, и высохнут слезы,

Но на сердце останется боль.

Без луны умирают розы,

И смеется железный король.

День придет, ты вспомнишь снова,

Звезды в небе, рука в руке.

Не остывшая нежность слова,

Палец, дрогнувший на курке.

Там, где оставим след.

Там, где застанет ночь.

Тысячи долгих лет,

Он бежал от любви прочь.

Где мы зажжем огонь?

Где упадет звезда?

Тысячи долгих лет,

Он боялся сказать «да»

День придет и тоска взорвется,

А железный король промолчит.

В небо ветер свинцовый ворвется,

Злой насмешкою отомстит.

День придет, и вернутся птицы,

Но уже не вернется любовь.

И пунцовая роза приснится,

В рамке серых степных облаков.

Күн де ​​келеді, көз жасы құрғайды

Бірақ жүрегімде ауырсыну болады.

Раушандар айсыз өледі

Ал темір патша күледі.

Күн келеді, тағы да есіңе түсіресің

Аспандағы жұлдыздар, қол ұстасып.

Сөздің суымаған нәзіктігі,

Триггерде дірілдеген саусақ.

Қай жерде із қалдырамыз.

Түн қай жерде болса да.

Мыңдаған ұзақ жылдар

Махаббаттан қашты.

Біз отты қай жерде жағамыз?

Жұлдыз қайда түседі?

Мыңдаған ұзақ жылдар

Иә деп айтуға қорықты

Күн туып, сағыныш жарылар

Ал темір патша үнсіз қалады.

Аспанға қорғасын жел соғады,

Жаман мазақ кек алады.

Күн туып, құстар қайтады

Бірақ махаббат ешқашан қайтып келмейді.

Ал қызыл раушан армандайды

Сұр дала бұлттары қоршалған.