Памяти Виктора Цоя - Пилигрим

Он ушёл, не закрыв дверь,

Он ушёл и оставил свет.

Нам теперь без тебя жить,

Нам теперь лишь смотреть вслед.

Чёрной острой волной боль,

Прилетит и ударит в грудь.

Ты стоишь в глазах как живой,

Не забыть тебя и не вернуть.

Твое имя плен,

Твое имя стон.

Мы ждем перемен,

Мы храним огонь.

Твое имя сталь,

Твое имя храм.

На душе печаль,

И на сердце шрам.

Он ушёл и оставил нам,

Свою веру и боль свою.

И гореть, и сгореть свечам,

И ничем не унять тоску.

Мы с тобой в неразрывном родстве,

Душу тронет горькой виной.

Группа крови на рукаве,

Она будет всегда с тобой.

Твое имя плен,

Твое имя стон.

Мы ждем перемен,

Мы храним огонь.

Твое имя сталь,

Твое имя храм.

На душе печаль,

И на сердце шрам.

Твое имя плен,

Твое имя стон.

Мы ждем перемен,

Мы храним огонь.

Твое имя сталь,

Твое имя храм.

На душе печаль,

И на сердце шрам.

Есікті жаппай кетіп қалды,

Ол шығып, жарықты қалдырды.

Біз енді сенсіз өмір сүреміз

Енді бізге тек қарау керек.

Қара өткір ауырсыну толқыны

Ол ұшып кіріп, кеудеңізге тиеді.

Көз алдында тірідей тұрасың,

Сені ұмытпа және оралма.

Сенің атың тұтқын

Сенің атың жылап тұр.

Біз өзгерістерді күтеміз,

Біз отты ұстаймыз.

Сенің атың болат

Сіздің атыңыз храм.

Жүрегімде мұң

Ал жүрегімдегі тыртық.

Ол бізді тастап кетті

Сеніміңіз бен азапыңыз.

Жанып, шам жағып,

Ал сағынышты басатын ештеңе жоқ.

Сен екеуміз туыспыз,

Ащы кінә жанға батады.

Жеңдегі қан тобы,

Ол әрқашан сенімен бірге болады.

Сенің атың тұтқын

Сенің атың жылап тұр.

Біз өзгерістерді күтеміз,

Біз отты ұстаймыз.

Сенің атың болат

Сіздің атыңыз храм.

Жүрегімде мұң

Ал жүрегімдегі тыртық.

Сенің атың тұтқын

Сенің атың жылап тұр.

Біз өзгерістерді күтеміз,

Біз отты ұстаймыз.

Сенің атың болат

Сіздің атыңыз храм.

Жүрегімде мұң

Ал жүрегімдегі тыртық.