Спадчына - Песняры

Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына;

Памiж сваiх i чужакоў яна нам ласкай матчынай.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

I лесу шэлест верасны, i ў полi дуб апалены.

Аб ёй мне будзiць успамiн на лiпе бусел клёкатам

I той стары амшалы тын, што лёг ля вёсак покатам.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

Бізге ата-бабадан қалған мұра;

Өзі мен бөтеннің арасында ол – анамыздың мейірімі.

Мен ол туралы ертегілерден-армандардан, көктемгі проталиндерден қорқамын

Қыркүйекте орман сыбдырлайды, даладағы емен күйіп кетеді.

Мен оны линден ағашындағы лейлектің айғайымен есіме түсірдім

Ал әлгі ауылдардың іргесінде жатқан қарт амшалы тын.

Мен ол туралы ертегілерден-армандардан, көктемгі проталиндерден қорқамын