Александрина - Песняры

Мне не забыцца песні той даўняе вясны:

— На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны…

Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,

Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.

Александрына!

Цяпер прыйшла зіма…

Александрына!

Шукаю я — няма!

Александрына!

I з песняй ты цвіла…

Александрына!

Якою ты была!

Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна,

Сказаць, што ты лілея, — сцюдзёная ж яна.

Сказаць, што ты званочак… Ды ўсіх жа мала іх!..

Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.

Александрына!

Цяпер прыйшла зіма…

Александрына!

Шукаю я — няма!

Александрына!

I з песняй ты цвіла…

Александрына!

Якою ты была!

Есімнен кетпейді сол ескі көктемнің:

- Мурам жолында үш қарағай бар еді...

Енді мен мойындай аламын, содан кейін мен сүйе бастадым,

Мен сені ешбір гүлмен салыстыра алмадым.

Александрина!

Енді қыс келді...

Александрина!

Мен іздеймін - жоқ!

Александрина!

Сіз гүлденген әнмен ...

Александрина!

Сіз қандай едіңіз!

Жүгері гүлі, ондағы бояу жалғыз,

Сізді лалагүл деп айтудың өзі суық.

Қоңыраусың десең... Иә, олардың бәрі аз!..

Менің он жеті жасымда сен солай көріндің.

Александрина!

Енді қыс келді...

Александрина!

Мен іздеймін - жоқ!

Александрина!

Сіз гүлденген әнмен ...

Александрина!

Сіз қандай едіңіз!