Наследство - Песняры

Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына;

Памiж сваiх i чужакоў яна нам ласкай матчынай.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

I лесу шэлест верасны, i ў полi дуб апалены.

Аб ёй мне будзiць успамiн на лiпе бусел клёкатам

I той стары амшалы тын, што лёг ля вёсак покатам.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

I шэлест лесу верасны, i ў полi дуб апалены.

I тое нуднае ягнят бляянне-зоў на пасьбiшчы,

I крык варонiных грамад на могiлкавым кладбiшчы.

Жыве з ёй дум маiх сям’я

I снiць з ёй сны нязводныя…

Завецца ж спадчына мая ўсяго старонкай роднаю.

Бізге ата-бабадан қалған мұра;

Өзі мен бөтеннің арасында ол – анамыздың мейірімі.

Мен ол туралы ертегілерден-армандардан, көктемгі проталиндерден қорқамын

Қыркүйекте орман сыбдырлайды, даладағы емен күйіп кетеді.

Мен оны линден ағашындағы лейлектің айғайымен есіме түсірдім

Ал әлгі ауылдардың іргесінде жатқан қарт амшалы тын.

Мен ол туралы ертегілерден-армандардан, көктемгі проталиндерден қорқамын

Қыркүйек орманының сыбдыры да, далада емен күйіп кетті.

Жайылымдағы әлгі өңсіз қозы,

Ал зираттағы қарғалардың айқайы.

Менің отбасым онымен бірге тұрады

Мен оның қайталанбайтын армандарын армандаймын ...

Менің мұрам менің басты бетім деп аталады.