Él - Pedro Aznar

Los ojos de tu carne ven el brillo

Del insufrible sol, tu carne toca

Polvo disperso o apretada roca;

El es la luz, lo negro y lo amarillo

Es y los ve.

Desde incesantes ojos

Te mira y es los ojos que un reflejo

Indagan y los ojos del espejo

Las negras hidras y los tigres rojos

No le basta crear.

Es cada una

De las criaturas de Su extraño mundo:

Las porfiadas raíces del profundo

Cedro y las mutaciones de la luna

Me llamaban Caín.

Por mí el eterno

Sabe el sabor del fuego del infierno

Сенің денеңнің көздері жылтырды көреді

Төзбес күннен, етің тиеді

шашыраңқы шаң немесе тығыз тас;

Ол – жарық, қара және сары

Бұл және ол оларды көреді.

Тынымсыз көздерден

Ол саған қарайды, бұл көздер шағылысады

Сұраңыз және айнаның көзі

Қара гидралар мен қызыл жолбарыстар

Оны жасау жеткіліксіз.

әрқайсысы болып табылады

Оның оғаш әлемінің жаратылыстарынан:

Тереңнің қыңыр тамыры

Кедр және айдың мутациялары

Олар мені Қабыл деп атады.

Мен үшін мәңгілік

Тозақ отының дәмін татады