В незнакомом городе одна - Оля и Монстр

Мой город, конура для злых собак мне стал чужим,

Над головой висит дорожный знак.

Иду сквозь дым мои друзья меня не узнают, глядят в глазок.

Стальные двери берегут уют от грязных ног.

Я в незнакомом городе одна.

А где мой дом?

Теперь на этом месте лишь стена, а в ней пролом,

Стою, облокотившись на забор, лицом к стене,

Наверно все, что было до сих пор приснилось мне.

В витрине я рассматриваю то, что стало мной,

Безумный взгляд, измятое пальто не тот покрой.

Мне вслед кричат чужие имена скрипят окном,

Я в незнакомо городе одна все было сном…

Менің қалам, зұлым иттердің питомнигі, мен үшін бөтен болды.

Үстінде жол белгісі ілулі тұр.

Мен түтіннің арасынан өтіп бара жатырмын, достарым мені танымайды, олар тесігінен қарайды.

Болат есіктер жайлылықты лас аяқтардан қорғайды.

Мен бейтаныс қалада жалғызбын.

Менің үйім қайда?

Енді бұл жерде қабырға ғана бар, оның ішінде саңылау бар,

Мен дуалға сүйеніп, қабырғаға қарап тұрмын,

Осы уақытқа дейін болған оқиғаның бәрі мен үшін арман болған шығар.

Терезеде мен не болғаныма қараймын,

Жынды көзқарас, мыжылған пальто, қате кесілген.

Артымнан біреудің аты сайрап жатыр, терезе сықырлайды,

Бейтаныс қалада жалғыз қалдым, бәрі арман болды...