По муромской дорожке - Ольга Воронец

По Муромской дорожке

Стояли три сосны.

Прощался со мной милый

До будущей весны.

Он клялся и божился

Одну меня любить

На дальней на сторонке

Одною мною жить.

Сел на коня лихого,

Умчался в дальний край.

Оставил в моем сердце

Тоску да лишь печаль.

Однажды мне приснился

Коварный страшный сон,

Что милый мой женился,

Нарушил клятву он.

Но я над сном смеялась,

Подругам говоря,

Да разве ж может статься,

Чтоб мил забыл меня?

Но сон мой совершился.

И раннею весной

Мой милый возвратился

С красавицей женой.

Я у ворот стояла,

Он мимо проезжал,

Меня в толпе народа

Он взглядом отыскал.

Взглянул он в мои слезы,

Глаза вниз опустил.

Он, видно, догадался,

Что жизнь мою разбил.

По Муромской дорожке

Стояли три сосны.

Со мной прощался милый

До будущей весны.

Муром жолының бойында

Үш қарағай болды.

Қош бол жаным

Келесі көктемге дейін.

Ол ант беріп, ант берді

мені жалғыз сүй

Арғы жағында

Менімен жалғыз өмір сүр.

Мен жүйрік атқа отырдым,

Алыс елге жүгірді.

Жүрегімде қалды

Сағыныш пен тек мұң.

Бірде мен армандадым

Қорқынышты арман,

Менің қымбаттым үйленді

Ол антын бұзды.

Бірақ мен арманыма күлдім,

Достарыма айтамын

Иә, болуы мүмкін

Сонда сүйіктім мені ұмытты ма?

Бірақ менің арманым орындалды.

Және ерте көктемде

Менің сүйіктім оралды

Әдемі әйелімен.

Мен қақпаның алдында тұрдым

Ол өтіп бара жатты

Мен көп адамдар арасындамын

Ол оны іздеді.

Ол менің көз жасыма қарады,

Ол көзін төмен түсірді.

Ол болжаған сияқты

Бұл менің өмірімді бұзды.

Муром жолының бойында

Үш қарағай болды.

Жаным қоштасты

Келесі көктемге дейін.