Ехал на ярмарку ухарь-купец - Ольга Воронец

«Ухарь-купец»

Ехал на ярмарку ухарь-купец,

Ухарь-купец, удалой молодец.

Ехал на ярмарку, весел и пьян,

В красной рубашке, красив и румян.

Думал купец лошадей напоить,

Думал деревню гульбой удивить.

Старых и малых он поит вином,

Все пропивая, пропьем, но живем.

Красные девицы морщатся, пьют,

Пляшут, танцуют, да песни поют.

К стыдливой девчонке купец пристает,

Манит, целует, за ручку берет.

Стыдно красавице, стыдно подруг,

Рвется она из купеческих рук.

Красоткина мать расторопной была,

С эдакой просьбой к купцу подошла:

«Стой ты, купец, стой, не балуй,

Девку мою не позорь, не целуй!»

Эх, да купец, как тряхнет серебром:

«Нет, так не надо — другую найдем!»

Эх, да купец, как тряхнет серебром:

«Нет, так не надо — другую найдём!»

«Ухар-саудагер»

Жәрмеңкеге барды саудагер,

Ухар-саудагер, батыл жолдас.

Мен жәрмеңкеге көңілді және мас болдым,

Қызыл жейде, әдемі және қызыл.

Саудагер жылқыларды суаруды ойлады,

Ауылды сауық-сайранмен таң қалдыруды ойладым.

Кәрі де, жас да шарап ішеді,

Барлығын ішеміз, ішеміз, бірақ өмір сүреміз.

Қызыл қыздар қабағын түйіп, ішеді,

Олар билейді, би билейді, ән айтады.

Саудагер ұялшақ қызды ренжітеді,

Шақырады, сүйеді, қолынан ұстайды.

Ұялған сұлу, ұят құрбы қыздар,

Ол саудагердің қолынан жыртылған.

Сұлу ана жылдам,

Осындай өтінішпен ол саудагерге жақындады:

«Тоқта, саудагер, тоқта, ренжіме,

Менің қызымның абыройын түсірме, сүйме!».

О, иә, саудагер, күмісті қалай тербетеді:

— Жоқ, керегі жоқ – басқасын табамыз!

О, иә, саудагер, күмісті қалай тербетеді:

— Жоқ, керегі жоқ – басқасын табамыз!