Деревенька моя - Ольга Воронец

Деревня моя деревянная дальняя,

Смотрю на тебя я, прикрывшись рукой.

Ты в лёгком платочке июльского облака

В веснушках черёмух стоишь над рекой.

Родная моя деревенька-колхозница

Смущённой улыбкой меня обожгла.

К тебе моё сердце по-прежнему просится,

А я всё не еду — дела и дела.

Мне к южному морю нисколько не хочется,

Душой не кривлю я, о том говоря.

Тебя называю по имени-отчеству,

Святая, как век, деревенька моя.

Тебя называю по имени-отчеству,

Святая, как хлеб, деревенька моя.

Менің алыстағы ағаш ауылым,

Мен саған қараймын, қолымның артына тығылып.

Шілде бұлтының жеңіл орамалындасың

Құс шие сепкілдерінде сіз өзеннің үстінде тұрасыз.

Туған колхоз ауылым

Ұялған күлкі мені өртеп жіберді.

Жүрегім әлі сені сұрайды

Ал мен әлі бармаймын – бизнес пен бизнес.

Мен Оңтүстік теңізге барғым келмейді,

Мен бұл туралы айтып, жаныммен өтірік айтпаймын.

Атыңмен атаймын,

Ғасырдай қасиетті, ауылым.

Атыңмен атаймын,

Нандай қасиетті, ауылым.