Родина - Ольга Арефьева, Ковчег

Родина нас не забудет,

Родина нас не пропьёт.

Мы с тобой больше не люди —

Мы ушли в вечный полёт.

Некуда больше прятаться,

Некого больше ждать в темноте

То ли мы были солдатами,

То ли убили не нас и не те

Поздно, на войне — как на войне,

То ли всё это мне кажется,

То ли всё это не кажется мне!

Родина нас не осудит,

Родина нас не спасёт.

Мы с тобой больше не люди,

Мы уже наоборот.

Некуда больше прятаться,

Некого больше ждать в темноте

То ли мы были солдатами,

То ли убили не нас и не те

Поздно, на войне — как на войне,

То ли всё это мне кажется,

То ли всё это не кажется мне!

Когда над головой моей сгустится Вавилон

И будет мне грозить транзит туда, где нет стыда,

Над городом измены, над городом любви

Я вспомню пять, четыре, три, два, один, пли!

Когда я растеряюсь, узрев твой перегрев,

Надпиленный канат мне расскажет всё про сопромат,

Враги моих собак нальют себя в дуршлаг,

Я вспомню пять, четыре, три, два, один, фак!

Отан бізді ұмытпайды

Отан бізді сусындатпайды.

Сіз және мен енді адам емеспіз -

Біз мәңгілік ұшуға кеттік.

Басқа жасыратын жер жоқ

Қараңғыда күтетін ешкім жоқ

Біз солдат едік

Не бізді, не бізді өлтірді

Кеш, соғыста - соғыстағыдай,

Маған бәрі көріне ме

Маған бәрі бірдей болып көрінбейді ме!

Отан бізді айыптамайды,

Отан бізді құтқармайды.

Сен де, мен де адам емеспіз

Бізде қазірдің өзінде керісінше.

Басқа жасыратын жер жоқ

Қараңғыда күтетін ешкім жоқ

Біз солдат едік

Не бізді, не бізді өлтірді

Кеш, соғыста - соғыстағыдай,

Маған бәрі көріне ме

Маған бәрі бірдей болып көрінбейді ме!

Бабыл менің басыма қалыңдаған кезде

Мен ұят жоқ жерге транзитпен қорқытамын,

Сатқындық қаласының үстінен, махаббат қаласының үстінен

Бес, төрт, үш, екі, бір есіме аламын!

Мен сенің қызып кеткеніңді көріп, жоғалған кезде,

Кесілген арқан маған материалдардың беріктігі туралы бәрін айтып береді,

Менің иттерімнің жаулары дуршлагқа құйылады,

Менің есімде бес, төрт, үш, екі, бір, блять!