Не верьте мне - Ольга Арефьева, Ковчег

Не верьте мне, как я не верю вам,

Посмейтесь надо мной, как я над вами —

Мне всё равно, раз жизнь — напополам,

Сама в себя, сама в себя,

Сама в себя я брошу первый камень.

Сама в себя, сама в себя,

Самой себе я крикну «уходи!»,

Чтоб был подхвачен крик толпою праздной

Суди меня за то, что впереди,

Моя любовь осталась безнаказной.

Ведь боль моя сладка, как мёд из сот,

Хотя черней земли, черствее корки,

Я не забыла хищный небосвод,

Но я никак не вспомню лица мёртвых-

И горько улыбаюсь я, когда

Мне давит тяжкий камушек на сердце,

Я не одна — со мной моя беда,

Мне всё равно, мне всё равно,

Мне всё равно есть обо что согреться…

Мне всё равно, мне всё равно,

Мне всё равно есть обо что согреться!

Маған сенбе, мен саған сенбегендей,

Мен саған күлгендей маған күл...

Маған бәрібір, өйткені өмір жартысы,

өзіне, өзіне,

Мен бірінші тасты өзіме лақтырамын.

өзіне, өзіне,

Мен өз-өзіме «кет!» деп айғайлаймын.

Бос көпшіліктің айқайына көтерілу

Мені алда не күтіп тұрғаны үшін соттаңыз

Менің махаббатым жазасыз қалды.

Ақырында, менің ауруым тәтті, балдың балындай,

Жерден қара, жер қыртысынан қатал болса да,

Ұмытпадым жыртқыш аспанды,

Бірақ мен өлгендердің жүздерін есіме түсіре алмаймын -

Ал мен болсам ащы күлемін

Жүрегіме ауыр тас басып жатыр,

Мен жалғыз емеспін - менің қиындығым менімен,

Маған бәрібір, бәрібір

Менде әлі де жылытатын бір нәрсе бар ...

Маған бәрібір, бәрібір

Менде әлі де жылытатын нәрсе бар!