Возвращение в Тольятти - Олег Митяев

Дорогу, как повесть, листает наш поезд.

Мы маемся чаем, и в тамбур выходим курить.

И пусть незнакомы, но можем про дом мы

С попутчиком добрым сердечно хоть век говорить.

И кто-то про Сочи, про то, что не хочет

И слышать о прочих местах на бескрайней Земле.

Да, Сочи приятен, но все же в Тольятти

И море, и солнце гораздо родней и теплей.

И парень пристанет какой-то с Рязани,

Он всем столько раз о подруге своей рассказал.

Послушай, приятель, ты не был в Тольятти,

А значит и женщин красивых пока не видал.

Ну вот, уже Волга, и ехать недолго,

Запахло сосною, и тут перепутать нельзя.

Ты видишь, приятель, вот это — Тольятти,

Вот это мой город, а здесь и любовь, и друзья.

Жол, әңгіме сияқты, біздің пойыз арқылы өтеді.

Шәй ішіп еңбектенеміз, темекі шегу үшін вестибюльге шығамыз.

Олар бейтаныс болсын, бірақ біз үй туралы айта аламыз

Мейірімді саяхатшымен, кем дегенде ғасыр бойы жылы сөйлеңіз.

Ал біреу Сочи туралы, ол қаламайтын нәрсе туралы

Шексіз Жердегі басқа жерлер туралы естіңіз.

Иә, Сочи жағымды, бірақ бәрібір Тольяттиде

Теңіз де, күн де ​​әлдеқайда қымбат және жылырақ.

Рязаньнан бір жігіт келеді,

Ол өзінің сүйіктісі туралы бәріне бірнеше рет айтты.

Тыңдашы, досым, сен Тольяттиде болған жоқсың,

Бұл мен әлі әдемі әйелдерді көрмегенімді білдіреді.

Еділ, және баруға көп уақыт қалды,

Ол қарағайдың иісі болды, оны мұнда араластыруға болмайды.

Көрдің бе, досым, бұл Тольятти,

Бұл менің қалам, міне, махаббат пен достар.