Поручик - Олег Митяев

У поручика неважные дела,

У поручика разорвана шинель,

Но до Царского Села

Путь-дорога весела

До тех пор, пока не выветрится хмель.

До тех пор, пока валторн не стихнет медь,

Он вообще не будет помнить ничего —

Ни про драку, ни про плеть,

Ни про то, что смог посметь,

И что мачеха — отчизна для него.

У поручика на ментике узор

И платочек от одной мадемуазель.

Он не помнит ни про спор,

Ни про тихий разговор,

Ни про то, что им назначена дуэль.

Но в одном ему сегодня повезло:

Кто-то молится за грешного и ждёт.

Дремлет Царское Село,

Но пока одно окно

Не погаснет, он из жизни не уйдет.

Август 2003

Лейтенанттың маңызды емес ісі бар,

Лейтенанттың шинельі жыртық,

Бірақ Царское селосына

Жол қызық

Құлмақ сөнгенше.

Мүйіз жез тоқтағанша,

Ол ештеңені есіне түсірмейді -

Ұрыс туралы емес, қамшы туралы емес,

Мен батыл бола алатын нәрсе туралы емес

Ал оның өгей шешесі оның Отаны.

Лейтенанттың ментикінде үлгісі бар

Және бір мадмуазельден алынған орамал.

Оның есінде ешқандай дау жоқ

Тыныш әңгіме туралы емес,

Оларға дуэль тағайындалғаны туралы емес.

Бірақ бір жағынан оның бүгін жолы болды:

Біреу күнәһар үшін дұға етіп, күтеді.

Царское Село ұйықтап жатыр,

Бірақ әзірге бір терезе

Өшпейді, өмірден кетпейді.

2003 жылдың тамызы