Намастэ - Олег Митяев

Мы вдвоем с товарищем не спали.

Мы курили тихо на веранде.

И зачем-то долго и подробно вспоминали

Наш последний сплав по Марсианди,

Теплые ночевки у порогов,

Неба планетарное движенье

И мою царицу, заскучавшую немного,

По столице и по возвращеньям.

Вспоминалась еще дорога,

Где тебе говорит любой:

«Я приветствую в тебе Бога, повстречавшегося со мной!»

Шапки Аннапурны, словно сахар,

Высились над молоком тумана.

Было ясно, что царицу и тибетский знахарь

Не излечит от самообмана.

Розовые мягкие ладошки

С розовыми лучиками пальцев,

И еще глаза в картине ночи, как у кошки,

От тебя и слуг твоих непальцев.

И кончалась когда дорога

У бамбукового огня,

Я приветствовал в тебе Бога, обнимающего меня.

Буйвола с прижатыми рогами,

Будто бы от страха или ветра,

На прощанье тонкими ты трогала руками,

И печали не было заметно.

Ты — обыкновенная царица,

Мне пора, как прежде, возвращаться,

Ну, а что в душе у нас у каждого творится —

И проводникам не догадаться.

Перед нами опять дорога

От порога большого дня,

И я приветствую в тебе Бога, отпускающего меня.

Мы вдвоем с товарищем не спали,

Мы курили тихо на веранде.

И зачем-то долго и подробно вспоминали

Наш последний сплав по Марсианди.

И воды утекло немного,

У царицы теперь другой,

Я приветствую в тебе Бога, выпивающего со мной.

19 января 2003

Құрбым екеуміз бірге жатпадық.

Біз верандада тыныш темекі шегетінбіз.

Неге екені белгісіз, олар ұзақ және егжей-тегжейлі есте қалды

Марсиандидегі соңғы рафтинг,

Жылы түндер ағындарда,

Аспан планеталарының қозғалысы

Ал менің патшайым, аздап іші пысты.

Елордада және қайтару бойынша.

Жол әлі есімде

Сізге біреу айтатын жерде:

«Мені қарсы алған Құдайға сәлем айтамын!»

Аннапурна шляпалары қант сияқты

Олар тұманның сүтінен жоғары көтерілді.

Королева мен тибет дәрігері екені анық болды

Бұл өзін-өзі алдауды емдей алмайды.

қызғылт жұмсақ алақандар

Саусақтардың қызғылт сәулелерімен,

Түнгі суретте мысық сияқты көбірек көздер,

Сізден және сіздің непалдық қызметшілеріңізден.

Жол жүргенде аяқталды

Бамбук отының жанында

Мен сені құшақтап, Құдайды қабылдадым.

Сығылған мүйізді буйвол,

Қорқыныш немесе жел сияқты,

Қоштасарда жіңішке қолдарыңды ұстадың,

Ал мұңдылық байқалмады.

Сіз қарапайым ханшайымсыз

Менің қайтатын уақытым болды, бұрынғыдай

Әрқайсымыздың жанымызда не болып жатыр -

Ал кондукторлар болжай алмайды.

Біздің алдымызда тағы да жол

Ұлы күннің табалдырығынан,

Мен сені жіберіп, Құдайға сәлем айтамын.

Біз доспен бірге жатпадық,

Біз верандада тыныш темекі шегетінбіз.

Неге екені белгісіз, олар ұзақ және егжей-тегжейлі есте қалды

Марсиандидегі соңғы рафтинг.

Және аздап су ағып кетті

Ханшайымның енді басқасы бар,

Менімен бірге ішкендеріңде Құдайға сәлем айтамын.

2003 жылғы 19 қаңтар