На перроне разлук - Олег Митяев

На перроне разлук — желтизна, пахнет осенью и пирожками.

Я на лавке сижу допоздна, как жираф на холсте Пирасмани.

Наблюдаю отход поездов, а потом возвращенье,

И ни год, ни число не имеют значенья,

И ни год, ни число не имеют значенья.

Я и город уже позабыл, и страну и названье вокзала.

Я сто раз просебя повторил все, что ты так легко мне сказала,

И сижу в перемене светил, по гудкам, как по знаку.

Будто кто приручил, словно Павлов собаку,

Будто кто приручил, словно Павлов собаку.

Желто-красное это кино, сентябрем разукрашенной скуки,

Я закончил смотреть бы давно, и ушел не спеша руки в брюки.

Только мелочь одна здесь важна для меня очень сильно,

Ты приехать должна к окончанию фильма,

Ты приехать должна лишь к окончанию фильма.

Қоштасу алаңында - сарғыштық, күздің және пирогтардың иісі.

Мен Пирасмани кенепіндегі жирафтай кешке дейін орындықта отырамын.

Мен пойыздардың жөнелуін, сосын қайтып келе жатқанын бақылаймын,

Жыл да, сан да маңызды емес,

Ал жыл да, сан да маңызды емес.

Мен қаланы да, елді де, вокзалдың атын да ұмыттым.

Сіз маған оңай айтқаныңызды жүз рет қайталадым,

Ал мен шамдар ауыстырылған жерде, сигналдың жанында, белгі бергендей отырамын.

Павловтың иті сияқты біреу қолға үйреткендей,

Павловтың иті сияқты біреу қолға үйреткен сияқты.

Бұл фильм сары-қызыл, скучно қыркүйекте боялған,

Баяғыда көріп біткен едім, шалбарыма қолымды ақырындап қалдырдым.

Бұл жерде мен үшін бір ғана маңызды нәрсе,

Сіз фильмнің соңына дейін жетуіңіз керек,

Сіз фильмнің соңында ғана келуіңіз керек.