Like Blood from a Stone - Old Gray

there’s a girl, a tall girl, with eyes like honeycomb

& jasmine.

sometimes she blows cigarette smoke

in your face in the break room, and you call that love.

not because it is, but because you want it to be,

because you’re so goddamned lonely, so goddamned

unable to handle the ocean roar in your ears

when you’re alone.

you tell yourself that the ash

in your lungs is a kiss goodnight, and you write poems

about the smoke tendrils whispering off her lips,

how beautiful they are, like the aching arms of god

you want them to be.

one night, you’re tired,

so very tired, your eyes as heavy as water.

you forget

where you are, in the break room at a walmart at 2: 30

in the morning.

you leave your notebook unattended

on the table, left out for anyone in the world to see,

and one of your coworkers picks it up.

he reads the poems

you wrote about the girl with honeycomb & jasmine

in her eyes.

you panic when you realize what just happened,

because the boy who just picked up your notebook,

he’s a cruel boy, with eyes like shotguns & razorwire.

he buys you razorblades on your birthday

so you can do the job right the next time,

you fucking freak, and you can’t believe that

you aren’t one, can’t believe you deserve to be

anything.

some days you don’t even try to hide

the angry marks on your arm, like your skin is a test

where you got every question wrong.

one night,

there’s a box-cutter with a brand new blade, a stack

of cardboard boxes begging to feel its tooth.

you dig in

but something’s wrong, the fiber’s too gnarled and you

can’t seem to cut clean.

you push, hard as you can,

feel the stiff tangle of glue give way, and there’s blood

on the floor, the blade half an inch in your wrist,

but you don’t feel it.

the shift manager’s in your ear,

angry because he has to take you to the hospital.

there’s a janitor who’ll forever hold it against you

for staining his clean, clean floor, and there’s everyone

you work with & their hostile eyes glaring, knowing

this was coming all along.

there’s that cacophony, all

those ghosts reminding you of your destiny for failure.

and there’s another blade, and there’s a bottle of pills,

a fifth of vodka, a hospital visit, two weeks of inpatient

while your whole family prays for you to get better.

there’s a doctor with blank eyes who never looks at you.

he’s always scribbling things on his clipboard.

everything

you say, he documents.

even when you’re not talking to him.

you don’t smoke, but you still go out for smoke breaks

with everyone else on the ward because there’s nothing else to do

but stare at the walls, and wait for the next group session

to start, so you hang out in the courtyard, not smoking cigarettes

but still befriending those who do.

and there’s a man, maybe

ten years older than you, with eyes like roughcut pine & sunset.

he notices you don’t smoke so he tries to stay downwind from you

so he doesn’t exhale in your face.

he tells you it’s okay bud,

we’ll get through this and be better when we leave this place

than we was when we got here.

he’s telling you the truth,

and you believe him.

one day the doctor who doesn’t look at you

comes to your room and tells you that your insurance isn’t paying

for any more days, so you’re all better now, and you leave.

your mom picks you up in the lobby.

her eyes are the most worried

kindness you’ve ever seen.

and you go home.

and you fight off

the ghosts, which is easier now than it was before, because now

you have a better set of tools today.

and your life goes on

like it was meant to, like you were always supposed to survive

the fight.

you stop writing poems about smoke tendrils trailing

off the lips you once wanted to kiss, or about how your loneliness

is so unbearable, because now you write poems about how to stay

alive.

you write poems about the places you feel at home

rather than the places you wish you could be.

one day, you catch

a glimpse of someone in the mirror, and there you are, eyes

like stubbornness & struggle, like the brick buildings in abandoned

factory towns that refuse to completely fall.

you look at all the scars,

the history etched into your arms like a road map

of where you used to be vs. the endless possibilities

of where you are and where you can go now.

and the smoke tendrils, once midnight black

& swirling above your head, break away, leaving

nothing in your view except the sky.

and it is so perfect,

and so clear.

бір қыз, ұзын бойлы, көздері балдай

& жасмин.

кейде ол темекі түтінін үрлейді

Демалыс бөлмесіндегі бетіңізбен көрсеңіз, сіз оны махаббат деп атайсыз.

ол болғандықтан емес, болғанын қалағандықтан,

өйткені сен қатты жалғызсың

құлағыңыздағы мұхиттың гүріліне төтеп бере алмайсыз

сен жалғыз қалғанда.

күл деп өзіңе айтасың

өкпеңде қайырлы түн сүйісіп, өлең жазасың

оның ернінен сыбырлаған түтін тарамдары туралы,

олар құдайдың ауырған құшақтарындай қандай әдемі

олардың болғанын қалайсыз.

бір түн, сен шаршадың,

қатты шаршадың, көздерің судай ауыр.

ұмытасың

сіз қайдасыз, уолмарт демалыс бөлмесінде  2:30

таңертеңде.

дәптеріңізді қараусыз қалдырасыз

Үстелде әлемдегі кез-келген адам үшін қалдырылды,

және сіздің әріптестеріңіздің бірі оны алып кетеді.

ол өлеңдерді оқиды

Сіз бал мен жасмині бар қыз туралы жаздыңыз

оның көзінде.

Сіз не болғанын түсінген кезде үрейленесіз,

себебі сіздің дәптеріңізді жаңа ғана алған бала,

ол мылтық пен ұстара сымындай көздері бар қатыгез бала.

ол сіздің туған күніңізде ұстаралар сатып алады

 келесі                                                                               келесі  

сен ақымақсың, сен бұған сене алмайсың

сіз біреу емессіз, болуға лайық екеніңізге сене алмайсыз

кез келген нәрсе.

кейде жасыруға тырыспайсыз

теріңіз сынақ сияқты қолыңыздағы ашулы белгілер

онда сіз әр сұрақты қате таптыңыз.

бір түн,

жаңа жүзі бар қорап кескіш, стек бар

тісін сезіну үшін өтінетін картон қораптар.

сен қазып ал

бірақ бірдеңе дұрыс емес, талшық тым бұралған және сіз

тазалау  мүмкін емес сияқты.

мүмкіндігінше итермелейсің,

желімнің қатты шиеленісіп жатқанын сезсеңіз, қан бар

                                     пышақты          дюйм                                                                                                                                    жарым дюймы дәм дәм д д д д д  дютай дюймінің жарты дюймінің  дютай  дютай  дютай  дютай  дютай  дютай  дютай  дютай  дюм- ын жарымы дю-тайы- ?

бірақ сен оны сезбейсің.

ауысым менеджері құлағыңызда,

ашулы, себебі ол сізді ауруханаға апаруы керек.

оны мәңгілікке сізге қарсы ұстайтын сыпырушы бар

оның таза, таза еденін ластағаны үшін және бәрі бар

Сіз жұмыс істейсіз & олардың дұшпандық көздері жарқырап, біле тұра

бұл бәрібір келе жатты.

бұл какофония бар, бәрі

бұл елестер сіздің сәтсіздікке ұшырайтын тағдырыңызды еске салады.

және тағы бір пышақ және бір бөтелке таблетка бар,

арақтың бестен бір бөлігі, ауруханаға бару, екі апталық стационар

Сіздің бүкіл отбасыңыз сіздің сауығуыңыз үшін дұға етеді.

Саған ешқашан қарамайтын, көзі бос дәрігер бар.

ол үнемі алмасу буферінде нәрселерді сызып отырады.

бәрі

ол құжаттарды айтасыз.

тіпті онымен сөйлеспесеңіз де.

сіз темекі шекпейсіз, бірақ әлі де темекі шегуге барасыз

палатада басқалармен бірге басқа ештеңе жоқ

бірақ қабырғаларға қарап, келесі топ сеансын күтіңіз

Бастау үшін, сіз темекі шекпей, аулада қыдырасыз

бірақ бәрібір достасады.

және адам бар шығар

Сізден он жас үлкен, қарағайдай қарағайдай көздері және күннің батуы.

ол сенің темекі шекпейтініңді байқап          сеннен  болмауға  тырысады

сондықтан ол бетіңізге дем шығармайды.

ол саған бәрі жақсы екенін айтады,

біз мұны еңсереміз және осы жерден  кеткенде жақсы боламыз

біз мұнда келген кездегідей.

ол саған шындықты айтады,

және сен оған сенесің.

бір күні сізге қарамайтын дәрігер

сіздің бөлмеңізге келеді және сіздің сақтандыру төлеміңіз төленбегенін айтады

тағы бір күн, енді бәріңіз жақсы болып, кетесіз.

Сіздің анаңыз сізді фойеде қабылдайды.

оның көздері ең алаңдатады

сіз көрген мейірімділік.

және сіз үйге  барасыз.

және сіз күресесіз

елестер, бұл бұрынғыға қарағанда қазір оңайырақ, өйткені қазір

бүгін сізде жақсырақ құралдар жинағы бар.

ал сенің өмірің жалғаса береді

сіз әрқашан аман қалуыңыз керек сияқты

күрес.

түтін тарамдары ізін суытпай өлең жазуды доғардың

бір кездері сүйгіңіз келген ерніңізден немесе сіздің жалғыздығыңыз туралы

Төзгісіз, өйткені қазір сіз қалай қалу керектігі туралы өлең жазасыз

тірі.

сіз өзіңізді үйде сезінетін жерлер туралы өлең жазасыз

сіз болғыңыз келетін жерлерден гөрі.

бір күні ұстайсың

Айнадағы біреуді көріп көріңіз, міне, көздер

қыңырлық пен күрес сияқты, тасталған кірпіш ғимараттар сияқты

толығымен құлаудан бас тартатын зауыт қалалары.

сіз барлық тыртықтарға қарайсыз,

тарих қолыңызға жол картасы іспетті

шексіз мүмкіндіктерге қарсы бұрын болған жеріңіз

 қайда екеніңізді және қазір қайда бара алатыныңызды 

және түтін тарамдары, бірде түн ортасында қара

& сіздің басыңыздың үстінде айналу, үзілу, кету

сіздің көзқарасыңызда аспаннан басқа ештеңе жоқ.

және бұл өте керемет,

және анық.