City Orchards - Old Gray

Each night, I decorate the walls of my room with sketches of a city I’ve never

seen.

(I've held the same air in my lungs for the past seventeen years- I think

it’s time for a fresh breath, but only as time will allow.

Do you think that you can trick time into thinking that it never passed?

Do you really think each new memory can just replace the last?)

I pay attention to the finer details, like the crooked and tired buildings that

cast shadows over lonely playgrounds and the dim lamp posts lighting the road

like an infinite set of sad eyes.

When it’s time to sleep, I lay on my back and stare at my makeshift night sky.

I always forget the stars.

And each morning, when I wake, I always wake up alone.

So I erase my walls and start again.

Do I dare disturb the universe?

Әр түнде мен бөлмемнің қабырғаларын бұрын-соңды көрмеген қаланың эскиздерімен безендіремін.

көрген.

(Мен соңғы он жеті жыл бойы өкпемде бірдей ауаны ұстадым - менің ойымша

жаңа дем алатын кез келді, бірақ уақыт рұқсат еткендей.

Сіз                                                                      Уақыт ешқашан өтпеді деп алдап ойлай аласыз ба?

Әрбір жаңа жад соңғыны алмастыра алады деп ойлайсыз ба?)

Мен ұсақ және шаршаған ғимараттар сияқты ұсақ бөлшектерге назар аударамын

жалғыз ойын алаңдарына көлеңке түсіреді және жолды жарықтандыратын күңгірт шамдар

 шексіз мұңды көздер жиынтығы сияқты.

Ұйықтайтын уақыт болған кезде, мен өзімнің арқамға жатып, түнгі аспанға тұрамын.

Мен әрқашан жұлдыздарды ұмытамын.

Әр таң сайын оянғанда, мен әрқашан жалғыз оянамын.

Сондықтан                                                             қабырға                                           қабырға            қабырға                                                                                      их      

Мен ғаламды алаңдата алмаймын ба?