Monologhi Paralleli - Niccolò Fabi

E non bastano i sorrisi

Per calmare i miei dolori questi baci sono muti

Non mi scalderanno mai

I nostri scambi di pensieri

Sono monologhi paralleli

Gente che parla dietro un vetro

Parole che non capirò

Siamo figli di una madre frettolosa

Che ha generato soltanto figli sordi

Non conversiamo più

Versiamo solamente

Indifferenti realtà

Ал күлімсіреу жеткіліксіз

Менің ауырсынуымды басу үшін бұл сүйістер үнсіз

Олар мені ешқашан жылытпайды

Біздің ой алмасуымыз

Олар параллель монологтар

Әйнектің артында сөйлесетін адамдар

Мен түсінбейтін сөздер

Біз асығыс ананың балаларымыз

Бұл тек саңырау балаларды тудырды

Біз енді сөйлеспейміз

Біз тек құйып аламыз

Елеусіз шындықтар