Il Gabbiano - Negramaro

Se io apro

Queste mani

Non so quanto

Tempo servirà

Prima di alzarmi

In volo

Le mie ali

Anche senza piume

Taglieranno

Il cielo in due

Le mie braccia

Sono arrese

Mentre vivo

Sulla pelle

Mutazioni attese

La mia bocca

Perde i denti

Allungandosi

Farà il tuo nome

Ai quattro venti

Mi

Trasformerò

In gabbiano

E porterò

Da te

I temporali di un inverno

Che alle porte

Soffia forte

E soffia il vento

E l’odio che ha già dentro

Io lo griderò dal becco

Per salvare te

Da quest’inverno che già c'è…

Perdo carne

Dalle gambe

Come niente

Restano soltanto

Zampe stanche

A rallegrarmi

Se io salto

E no, non cado

Sopra il mondo

Potrò stare

In aria

Convincendomi

A volare

Mi trasformerò

In gabbiano

E porterò

Da te

I temporali di un inverno

Che alle porte

Soffia forte

E soffia il vento

E l’odio che ha già dentro

Io lo griderò dal becco

Per salvare te

Da quest’inverno che già c'è.

Spuntano le piume

Si fan spazio tra la pelle

Mentre il cielo alle mie spalle

Si fa gonfio come un fiume

E aggrappato a questo ramo

Io lo sentirò arrivare

Poco prima di passare

Sarà lui a farmi alzare

Dal mio ramo in volo

Dal mio ramo in volo

Amore

Amore

Vincerò io

Questo temporale

Ora sono

Quel gabbiano

E l’unico ricordo

Che conservo

E ritornar

Da te…

Мен ашсам

Бұл қолдар

Қанша екенін білмеймін

Уақыт керек

Мен тұрғанға дейін

Ұшу кезінде

Менің қанаттарым

Тіпті қауырсынсыз

Олар кеседі

Аспан екіге

Менің қолдарым

Мен тапсырдым

Мен өмір сүрген кезде

Теріде

Күтілетін мутациялар

Менің аузым

Тістерін жоғалтады

Созылу

Ол сенің атыңды айтады

Төрт желге

Мен

мен түрлендіремін

Шағалада

Ал мен әкелемін

Сіздің орныңызда

Қыстың дауылдары

Қақпаға қарағанда

Қатты соққы

Ал жел соғады

Ал оның ішінде өшпенділік бар

Мен оны тұмсықтан айқайлаймын

Сізді құтқару үшін

Осы қыстан бері бар ...

Мен ет жоғалтамын

Аяқтардан

Ештеңе сияқты

Олар тек қалады

Шаршаған табандар

Көңілімді көтеру үшін

Мен секірсем

Жоқ, мен құламаймын

Әлемнің үстінде

Мен қала аламын

Шешілмеген мәселе

Мені сендіру

Ұшу

мен түрлендіремін

Шағалада

Ал мен әкелемін

Сіздің орныңызда

Қыстың дауылдары

Қақпаға қарағанда

Қатты соққы

Ал жел соғады

Ал оның ішінде өшпенділік бар

Мен оны тұмсықтан айқайлаймын

Сізді құтқару үшін

Бұл қыстан бері бар.

Қауырсындар өседі

Ол тері арасында бос орын жасайды

Артымда аспан тұрғанда

Өзендей ағып жатыр

Және осы тармаққа жабысып

келе жатқанын естимін

Жалғастырмас бұрын

Ол мені тұрғызатын болады

Ұшудағы филиалымнан

Ұшудағы филиалымнан

Махаббат

Махаббат

Мен жеңемін

Бұл дауыл

Қазір мен

Сол шағала

Бұл жалғыз естелік

Мен сақтаймын

Және қайтар

Сіздің орныңызда…