Всех забрали - Naka

Всех забрали и уплыли

И уже асфальт помыли серебристые дожди

И разбитыми мечтами захрустели под ногами

Недобритые вожди

Умывались облаками, разрывали сны руками

И ругались как коты

Ты накрой меня цветами и ненужными словами

размывай мои черты

Высыхают наши венки, посиневшие коленки

Обезличена душа,

А когда-то по дорожке так неслись вприпрыжку ножки

Ведь погода хороша

Что-то бегали смеялись, потихоньку растерялись

Рассердились и сдались

И зажав себя речами, да с сутулыми плечами

В эту бездну сорвались

И обмотав пуповиной руки

Я продолжаю внимать эти странные звуки

Формалиновая вечность

Наши корни.

Олар барлығын алып, жүзіп кетті

Ал күмістей жауған жаңбыр асфальтты шайып үлгерді

Ал бұзылған армандар аяқ астынан сықырлады

Мейірімсіз басшылар

Бұлттар жуып, армандарды қолмен жыртты

Және мысықтар сияқты қарғыс

Сіз мені гүлдермен және қажетсіз сөздермен қаптайсыз

сызықтарымды бұлыңғыр

Біздің гүл шоқтарын, көк тізелерді құрғатыңыз

Бетперделенген жан,

Және бір рет жол бойымен аяқтарын секіріп жүгірді

Өйткені ауа-райы жақсы

Бірдеңе күле жүгірді, баяу абдырап қалды

Ашуланып, бас тартты

Сөйлеумен және еңкейген иықтарымен өзін ұстады

Олар осы тұңғиыққа құлады

Және кіндік байлау

Мен бұл оғаш дыбыстарды тыңдаймын

формалиндік мәңгілік

Біздің тамырымыз.