Е Т - Найк Борзов

В сверхсекретном мире

Я живу уже много лет,

Я не существую, меня просто нет.

Я не вижу солнца, я не помню как пахнет весна.

Грусть моя бездонна и скорбь глубока.

Все, что было мне не безразлично поросло травой,

Я не знаю, как что будет дальше, я боюсь, что со мной.

Иногда мне кажется, сердце замедляет шаг

И думаю если так, то пусть так.

Мой источник света — пыльный луч дверного замка

И темница эта так глубока.

В бесконечной коме, обреченный на долгую смерть,

Все, что мне осталось — ждать и терпеть.

Все, что было мне не безразлично поросло травой,

Я не знаю, как что будет дальше, я боюсь, что со мной.

Иногда я чувствую, сердце замедляет шаг

И думаю если так, то пусть так будет…

В сверхсекретном мире я живу уже много лет,

В герметичной сфере и выхода нет…

Өте құпия әлемде

Мен көп жылдар бойы өмір сүріп келемін

Мен жоқпын, мен жоқпын.

Мен күнді көрмеймін, көктемнің иісі есімде жоқ.

Менің мұңым түбі жоқ, мұңым терең.

Маған бей-жай қарамағанның бәрі шөп басып кеткен,

Ары қарай не боларын білмеймін, менде не болады деп қорқамын.

Кейде жүрегім баяулағандай болады

Ал егер солай болса, солай болады деп ойлаймын.

Менің жарық көзі - есік құлпының шаңды сәулесі

Ал мына зындан өте терең.

Ұзақ өлімге ұшыраған шексіз комада,

Маған тек күту және шыдамдылық қажет.

Маған бей-жай қарамағанның бәрі шөп басып кеткен,

Ары қарай не боларын білмеймін, менде не болады деп қорқамын.

Кейде жүрегімнің баяулағанын сеземін

Менің ойымша, егер солай болса, солай болады ...

Мен көп жылдар бойы құпия әлемде өмір сүріп келемін

Герметикалық сферада шығудың жолы жоқ...