Hay Hombres Algunos Años Más Tristes Que Yo - Nacho Vegas

Anocheció en mi refugio,

Me metí en el viejo café,

Vi a un hombre agitando su mano

Para que me acercara a él.

Murmuró: «Yo fui una vez

Fuerte como el sol.»

Yo pensé: «Debe ser

Quince años más triste que yo,

Quince años más triste que yo.»

Y antes de hundir la cara en su vino

Añadió con solemnidad:

«Ahora soy más débil

Que el más pálido color celestial.»

«Brindo por la Santa Ley»,

Dijo alzando la voz.

Yo pensé: «Tiene que ser

Veinte años más triste que yo O treinta años más triste que yo.»

Puede ser que el horror pase a tu lado,

Pero no, chico, no, ni aun así lo reconocerías.

Y hablan con tal nitidez,

Quita o pon alguna tos,

De hambre, amor, dolor y de sed

Que piensas por lo roto de su voz:

«Hay hombres muchos años más tristes que yo,

Hombres muchos años más tristes que yo.»

Менің баспанамда қараңғы болды,

Мен ескі кафеге кірдім,

Мен қолын бұлғап тұрған адамды көрдім

Мен оған жақындау үшін.

Ол күңкілдеді: «Мен бір кездері болдым

Күн сияқты күшті».

Мен ойладым: «Солай болуы керек

Менен он бес жыл қайғылы

Менен он бес жыл қайғылы».

Ал сіз шарапқа бетіңізді батырмас бұрын

Ол салтанатты түрде қосты:

«Қазір мен әлсіз болдым

Ең бозғылт аспан түсіне қарағанда ».

«Мен Қасиетті Заңға ішемін»,

-деді дауысын көтеріп.

Мен ойладым: «Бұл болуы керек

Менен жиырма жыл мұңды Немесе менен отыз жас қайғылы.

Сұмдық сенің жаныңнан өтетін шығар,

Бірақ жоқ, балам, жоқ, сен оны тіпті білмейсің.

Және олар соншалықты анық сөйлейді,

Жөтелді алып тастаңыз немесе қойыңыз,

Аштықтан, махаббаттан, азаптан және шөлдеуден

Оның дауысының үзілгендігі туралы не ойлайсыз?

«Менен де көп жылдар қайғыратын адамдар бар,

Маған қарағанда ер адамдар көп жылдар қайғырады».