Твоё имя - Миша Смирнов

Я забываю вновь и вновь твоё имя, но ты

Никак не выйдешь из моей, из моей головы;

А вокруг никого и в комнате погас свет.

Наверно я давно уже сплю, а может и нет.

Я забываю вновь и вновь твоё имя, но ты

Никак не выйдешь из моей, из моей головы;

А вокруг никого и в комнате погас свет.

Наверно я давно уже сплю, а может и нет.

Сколько раз пытался я забыть — напрасно.

Сколько раз кричал я: «Обернись, опасно!»

Так привязан к тебе, не оторваться.

Не могу просто идти и улыбаться.

Снова и снова ощущаю дежавю.

Тёмными ночами я больше не сплю,

А только думаю куда себя деть.

Меня даже солнце не сможет согреть;

Эй!

Я забываю вновь и вновь твоё имя, но ты

Никак не выйдешь из моей, из моей головы;

А вокруг никого и в комнате погас свет.

Наверно я давно уже сплю, а может и нет.

Я забываю вновь и вновь твоё имя, но ты

Никак не выйдешь из моей, из моей головы;

А вокруг никого и в комнате погас свет.

Наверно я давно уже сплю, а может и нет.

Снова тусклый день и я стою один.

Возвращаться мне к тебе больше нет причин.

Знаю, я не самый лучший, я ведь человек.

Я будто прочитал все книги всех библиотек.

Но я вернусь ещё за тобой.

Посмотрю тебе в глаза, увижу смысл простой.

Ведь тебя разгадает даже дурак.

Постоянно говоришь — со мной что-то не так,

Но я это слышал уже не раз…

Я забываю вновь и вновь твоё имя, но ты

Никак не выйдешь из моей, из моей головы;

А вокруг никого и в комнате погас свет.

Наверно я давно уже сплю, а может и нет.

Я забываю вновь и вновь твоё имя, но ты

Никак не выйдешь из моей, из моей головы;

А вокруг никого и в комнате погас свет.

Наверно я давно уже сплю, а может и нет.

Есіміңді қайта-қайта ұмытамын, бірақ сен

Менің басымнан ешқашан шықпайсың;

Ал айналада ешкім жоқ, бөлмеде жарық сөнді.

Ұзақ ұйықтап жатқан шығармын, әлде жоқ шығар.

Есіміңді қайта-қайта ұмытамын, бірақ сен

Менің басымнан ешқашан шықпайсың;

Ал айналада ешкім жоқ, бөлмеде жарық сөнді.

Ұзақ ұйықтап жатқан шығармын, әлде жоқ шығар.

Қанша рет ұмытуға тырыстым - бекер.

«Айналайын, қауіпті!» деп қанша айқайладым.

Сондықтан сізге байланған, кетпеңіз.

Мен жай барып күле алмаймын.

Мен қайта-қайта дежавю сезінемін.

Қараңғы түндерде мен енді ұйықтамаймын

Бірақ мен өзімді қайда қоямын деп ойлаймын.

Тіпті күн мені жылыта алмайды;

Эй!

Есіміңді қайта-қайта ұмытамын, бірақ сен

Менің басымнан ешқашан шықпайсың;

Ал айналада ешкім жоқ, бөлмеде жарық сөнді.

Ұзақ ұйықтап жатқан шығармын, әлде жоқ шығар.

Есіміңді қайта-қайта ұмытамын, бірақ сен

Менің басымнан ешқашан шықпайсың;

Ал айналада ешкім жоқ, бөлмеде жарық сөнді.

Ұзақ ұйықтап жатқан шығармын, әлде жоқ шығар.

Тағы бір көңілсіз күн мен жалғыз қалдым.

Саған қайтып келуіме еш себеп жоқ.

Мен ең жақсы емес екенімді білемін, мен адаммын.

Барлық кітапханалардағы кітаптарды түгел оқып шыққандай болдым.

Бірақ мен сен үшін қайтамын.

Көзіңе қараймын, Қарапайым мағына көремін.

Ақыр соңында, тіпті ақымақ сізді болжайды.

Сіз үнемі айтасыз - маған бір нәрсе дұрыс емес,

Бірақ мен мұны бірнеше рет естідім ...

Есіміңді қайта-қайта ұмытамын, бірақ сен

Менің басымнан ешқашан шықпайсың;

Ал айналада ешкім жоқ, бөлмеде жарық сөнді.

Ұзақ ұйықтап жатқан шығармын, әлде жоқ шығар.

Есіміңді қайта-қайта ұмытамын, бірақ сен

Менің басымнан ешқашан шықпайсың;

Ал айналада ешкім жоқ, бөлмеде жарық сөнді.

Ұзақ ұйықтап жатқан шығармын, әлде жоқ шығар.