Хулиганка - Любовь Успенская

Когда был СССР могуч и молод, когда огонь знамен стремился в высь.

Отец мой был как серп, а мама молот, была мне наковальней эта жизнь.

Я стала очень взрослой слишком рано, страдая от слепых, душевных ран,

На век я полюбила хулигана, не зная, что он хули-хулиган.

Припев:

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Проигрыш.

Вернись домой — мамаша мне шептала, орал отец, ведь девка без ума,

А я своим кормильцам отвечала, мой дом родимый — женская тюрьма.

Блатные песенки я хрипло пела и жизнь была хмельною, как дурман.

Балдела и ходила с ним на дело, была смела, как хули-хулиган.

Припев:

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Проигрыш.

Отняла хулигана жизнь воровка, его забрали самым синим днем,

Лишь на руке моей татуировка теперь напоминает мне о нем.

Внучатам я компот варю фруктовый и чаем с ними чокаюсь стакан,

По вечерам рассказываю сказки о принце по прозванью — хулиган.

Припев:

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Проигрыш.

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

Я, как скатерть самобранка погуляла и лечу,

Я девчонка хулиганка и другой быть не хочу.

КСРО-ның қуатты, жас кезінде, Тудың оты биікке ұмтылған кезде.

Әкем – орақтай, шешем – балға, Бұл өмір мен үшін аңқау болды.

Мен өте тез жетілдім, соқыр, психикалық жаралардан зардап шектім,

Бір ғасыр бойы бұзақы-бұзақы екенін білмей, ғашық болдым.

Хор:

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Жеңілу.

Үйге қайт, – деп анам сыбырлады, әкем айқайлады, өйткені қыз жынды,

Ал мен асыраушыма жауап бердім, менің қымбатты үйім – әйелдер түрмесі.

Ұрылардың әнін қарлығап шырқадым, өмір доп сияқты мас болды.

Балдела және онымен жұмыс істеуге кетті, ол бұзақы-бұзақы сияқты батыл болды.

Хор:

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Жеңілу.

Ұры қаскөйдің өмірін алды, Көгілдір күні алып кетті,

Тек менің қолымдағы татуировкасы қазір оны есіме түсіреді.

Мен немерелеріме жеміс компотын пісіріп, шәймен стакандарды тықылдатамын,

Кешке мен бұзақы деген ханзада туралы ертегі айтамын.

Хор:

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Жеңілу.

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.

Мен, дастархан сияқты, серуендеп, ұштым,

Мен бұзақы қызбын, басқаша болғым келмейді.