А заря - Николай Расторгуев, Любэ

Я иду по стране старорусским маршрутом

Безоблачным утром окутанный первой зарёй.

Все песни мои, все друзья будут рядом, как будто,

И сам я, как будто, ещё молодой озорной.

А заря-заря-заря, дело божие творя,

Золотит леса и пашни светом ясным янтаря.

А заря-заря-заря всё ж старается не зря,

Окрыляя судьбы наши, души, проще говоря.

А я верю, что всё ещё только в начале,

Едва зазвучали на ярмарку, эх, бубенцы.

Вся даль впереди, а её не пройти без печали,

Но сколь ни живешь ты, а для жизни мы всё же юнцы.

А заря-заря-заря, дело божие творя,

Золотит леса и пашни светом ясным янтаря.

А заря-заря-заря всё ж старается не зря,

Окрыляя судьбы наши, души, проще говоря

Бұрынғы орыс жолымен ел кезіп жүрмін

Бұлтсыз таңның алғашқы таңында.

Менің барлық әндерім, барлық достарым сонда болады, дегендей

Ал мен өзім әлі жас сияқтымын, бұзықпын.

Таңның атысы, таңы, таңы, Құдайдың ісін істеп,

Ол ормандарды, егістік жерлерді мөлдір янтарь сәулесімен алтындайды.

Таңның атысы-таңның атысы әлі де текке ұмтылмайды,

Тағдырымызға, жанымызға, басқаша айтқанда, шабыттандыратын.

Және бұл әлі бастамасы деп ойлаймын

Олар жәрмеңкеде әрең дегенде сыңғырлады, о, қоңыраулар.

Бүкіл қашықтық алда, оны қайғысыз өту мүмкін емес,

Бірақ сіз қалай өмір сүрсеңіз де, біз бәрібір өмір бойы жаспыз.

Таңның атысы, таңы, таңы, Құдайдың ісін істеп,

Ол ормандарды, егістік жерлерді мөлдір янтарь сәулесімен алтындайды.

Таңның атысы-таңның атысы әлі де текке ұмтылмайды,

Тағдырымызға, жанымызға, басқаша айтқанда, шабыттандыратын