Encadenados - Luz Casal

Tal vez seria mejor que no volvieras

Quizás seria mejor que me olvidaras

Volver es empezar a atormentarnos

A querernos para odiarnos

Sin principio ni final

Nos hemos hecho tanto, tanto daño

Que amar entre nosotros es un martirio

Jamás quiso llegar al desengaño

Ni el olvido, ni el delirio

Seguiremos siempre igual

Cariño como el nuestro es un castigo

Que se lleva en el alma hasta la muerte

Mi suerte necesita de tu suerte

Y tú me necesitas mucho más

Por eso no habrá nunca despedida

Ni paz alguna habrá de consolarnos

Y el paso del dolor ha de encontrarnos

De rodillas en la vida

Frente a frente y nada más

Mi suerte necesita de tu suerte

Y tú me necesitas mucho más

Por eso no habrá nunca despedida

Ni paz alguna habrá de consolarnos

Y el paso del dolor ha de encontrarnos

De rodillas en la vida

Frente a frente y nada más

Мүмкін қайтып келмегенің жақсы болар еді

Мүмкін мені ұмытсаң жақсы болар еді

Қайта оралу өзімізді азаптай бастайды

Бізді жақсы көру бізді жек көру

басы да, соңы да жоқ

Біз соншалықты көп зиян келтірдік

Біздің арамыздағы сол сүйіспеншілік – шәһидтік

Ол ешқашан көңілін қалдырғысы келмеді

Ұмыту да, делирий де емес

Біз әрқашан бірдей болып қала береміз

Біздікі сияқты бал - жаза

Бұл жан дүниесінде өлгенше сақталады

Менің бақытыма сенің бақытың керек

Ал сен маған көбірек керексің

Сондықтан ешқашан қоштасу болмайды

Сондай-ақ бізді жұбататын тыныштық болмайды

Ал азаптың өтуі бізді табуы керек

Өмірде тізе бүгіп

Бетпе-бет және басқа ештеңе жоқ

Менің бақытыма сенің бақытың керек

Ал сен маған көбірек керексің

Сондықтан ешқашан қоштасу болмайды

Сондай-ақ бізді жұбататын тыныштық болмайды

Ал азаптың өтуі бізді табуы керек

Өмірде тізе бүгіп

Бетпе-бет және басқа ештеңе жоқ