Trompe la mort - Lofofora

Qu’est-ce qu’on y peut si l’on préfère encore le désordre au silence?

Ca fait longtemps que l’on a vu notre futur dans les flaques d’essence.

On aime le feu sur nos faces qui transpirent et le lune quand elle danse à la

décadence.

Sans regrets ni remords, c’est trop tard, on vit comme on s’enfuit dans la

lumière des phares pour mieux tromper la mort.

Tant que l’on peut, de toute notre âme on refuse ce qui nous attend au tournant.

Quand il faudrait qu’on s’abandonne au rituel du gaz et du ciment,

sans pourquoi ni comment.

Sans jamais crier gare, c’est trop tard, on vit comme on s’enfuit dans la

lumière des phares pour mieux tromper la mort.

Qu’on nous voit comme des malades, des fous sans valeur parce que nous sommes

incapables de nous fondre dans un monde idéal formaté sans saveur.

Rien à foutre, jamais on ne pourra renier notre cœur.

Егер біз әлі де тыныштықтан гөрі тәртіпсіздікті қалайтын болсақ, не істей аламыз?

Біз өз болашағымызды газ шалшықтарында баяғыда көрдік.

Біз терлеген беттеріміздегі отты және ол билегенде айды жақсы көреміз

декаденция.

Өкінбей, өкінбей, тым кеш, біз қашып кеткендей өмір сүреміз

өлімді алдау үшін фаралар.

Қолымыздан келгенше, біз кез келген уақытта бізді күтіп тұрған нәрседен бас тартамыз.

Газ бен цемент ырымына берілу керек болғанда,

неге және қалайсыз.

Ешқашан ескертусіз, тым кеш, біз қашып кеткендей өмір сүреміз

өлімді алдау үшін фаралар.

Біз ауру, түкке тұрғысыз жынды ретінде көрінеміз, өйткені біз

дәмсіз пішімделген идеалды әлемге араласа алмайды.

Ешқашан ренжімеңіз, біз ешқашан жүрегімізді жоққа шығара алмаймыз.