Les conquerants - Lofofora

Tout commence par un point au loin sur l’océan

Déjà certains anciens l’avaient prédit pourtant

Sans qu’on y croie vraiment

Dans leurs bateaux géants, on les a vus de loin

Quand ils sont arrivés, on ne se doutait de rien

Dans leurs habits de fer, ils avaient fière allure pourtant leurs mots barbares

et leurs bonnes manières sonnaient un peu comme une injure

Soudain dans un vacarme, un éclair assourdissant

Ils ont sorti leurs lames de feu, face à notre courage, ils étaient tut

puissants

Nos guerriers humiliés ont du jeter les armes

Et ils nous ont pris nos femmes

Célébré la victoire dans l’alcool et le sang

Avec leur dieu unique et leur péché de chair

Ils ont détruit le temps, pour nous donner l’exemple, imposé leurs prières.

esprits de la forêt, du soleil et des pierres, gardez votre pardon car ils

savent ce qu’ils font.

dans leurs vies solitaires, prisonniers du béton nos

enfants oublieront ce qu'était la liberté, car ils sont civilisés.

ils ont coupé les arbres, pris nos terres pour en faire un décor suicidaire

avec leurs savoir faire, le bonheur clé en maison, les sens des affaires,

l’agroalimentaire et les grands magasins.

et la peine capitale,

l'économie globale, et puis leur démocratie qu’est tellement respectable.

de gré ou de force, tout cela est pour ton bien.

même si pour eux un homme

vaut toujours beaucoup moins que son poids en uranium.

aujourd’hui qu’il semble

doux le venin des serpents, tendre la morsure du loup, disparu depuis longtemps

de la terre des fous.

maintenant que les ordinateurs ont remplacé les abeilles,

la vie ne tient qu'à un réseau et même les oiseaux en sont tombés du ciel.

esprits de la forêt de la pluie du soleil, avec perte et fracas,

ne leur pardonnez pas car ils sont civilisés.

dans leurs vies solitaires,

prisonniers du béton, nos enfants ont oublié ce qu’est la liberté,

car ils sont civilisés

Мұның бәрі мұхиттағы алыс нүктеден басталады

Кейбір ежелгі адамдар мұны әлі де болжаған

Шынымен сенбей

Олардың алып қайықтарында біз оларды алыстан көрдік

Олар келгенде, біз ештеңеден күдіктенген жоқпыз

Темір киімдерімен олар мақтанышпен көрінді, бірақ олардың айуандық сөздері

және олардың жақсы мінез-құлқы қарғыс сияқты естіледі

Кенет сыңғыр, саңырау жарқыл

Олар от жүздерін суырып алды, Ерлігімізге қарсы үнсіз қалды

күшті

Біздің кішіпейіл жауынгерлеріміз қаруларын тастауға мәжбүр болды

Ал олар бізден әйелдерімізді алды

Ішімдік пен қанмен тойланған жеңіс

Олардың бір құдайымен және күнәкар тәнімен

Олар уақытты жойды, бізге үлгі болсын деп, дұғаларын жүктеді.

орманның, күннің және тастардың рухтары, олар үшін кешіріміңді сақта

олардың не істеп жатқанын білу.

олардың оңаша өмірінде бетон тұтқындары біздің

балалар еркіндіктің не екенін ұмытады, өйткені олар өркениетті.

ағаштарды кесіп, жерімізді тартып алып, суицидке айналдырды

өздерінің ноу-хауымен, «кілтке тапсырылған» бақытымен, іскерлігімен,

азық-түлік және әмбебап дүкендер.

және өлім жазасы,

жаһандық экономика, содан кейін олардың демократиясы өте құрметті.

еріксіз, бәрі сіздің игілігіңіз үшін.

олар үшін еркек болса да

әрқашан оның урандағы салмағынан әлдеқайда төмен.

бүгін солай көрінеді

жыланның уы тәтті, қасқыр тістеген нәзік, баяғыда кетті

ақымақтар елінен.

енді компьютерлер араларды ауыстырды,

өмір желіде ілініп тұр, тіпті құстар да аспаннан құлаған.

Күннің жаңбырлы орманының рухтары, жоғалуы және апаты,

кешірмеңіз, өйткені олар мәдениетті.

олардың жалғыз өмірінде,

бетон тұтқындары, біздің балалар бостандық не екенін ұмытып кетті,

өйткені олар өркениетті