Au jardin des ombres - Lino

J’me réveille quand la lumière comate

J'étais comme mort à l’aube, à danser sur l’même air comme un automate

On passe d’un jour à l’autre, avec nos sourires jaune-pisse

On jette nos rêves à l’eau cherchant la bonne piste

Allô, ici l’zoo, l’Enfer où pour pleurer les hommes s’isolent

S’enferment, on est des gosses apeurés devant la mort sans camisole

J’plaide la folie, j’me sens comme un explosif sans l’amorce

Faut lire, entre les lignes, faut la mordre, la vie, pas l’effleurer

Loin d’la norme, on a grandi en s’croyant éternels

On n’a plus la morve, au nez, la rue est moins maternelle qu’avant

Les gars morflent, les soldats tombent, personne n'échappe à la règle

À la morgue, j’attends la prochaine étape

À l’arrêt, nos cœurs redémarrent quand un nom manque à l’appel

Et ça laisse des marques, on était potos avant l’rap, les labels

Tous ghettos, superstars auto-proclamées

La gueule dans l'étau, taulards auto-programmés

Même levés tôt, le monde appartient pas aux mecs comme nous

Un jour, la mort met l’véto, la nuit apporte rarement d’bonnes news

C’est triste le son chiale, le piano m’oppresse, mec, le blues a son charme

T’es parti à l'âge du Christ, ou presque

Le sort s’acharne et j’me presse d’exister, rien d’plus logique

Avant qu’le destin casse les branches d’mon arbre généalogique

On dit qu’c’est les meilleurs qui partent, et ceux qui restent souffrent

On s’aime mais, surtout, on l’dit pas, les cœurs restent sourds

Au jardin des ombres, où j’ai perdu ta trace

J’ai dû m’faire une raison, vivre avant d’céder ma place

Au jardin des ombres, des ombres, des ombres

Passe la bouteille que j’lâche une gorgée, sur l’bitume, le ciel crache

Au jardin des ombres, où j’ai perdu ta trace

J’ai dû m’faire une raison, vivre avant d’céder ma place

Au jardin des ombres, des ombres, des ombres

Passe la bouteille que j’lâche une gorgée, sur l’bitume, le ciel crache

Le temps qu’on brûle reviendra pas comme celui qu’on perd dans ces guerres

muettes

On sert d’appât, c’est partout la même merde de la ZAC à La Muette

J’donne une gorgée au béton à ta mémoire

J’me suis forgé au gris des tombes, parfois, mon âme est noire

Sur tous les tons, j’suis dans la baignoire et j’parle à c’mec dans la glace

À s’mettre sous les chicots, y’a rien, la vie est fade, la garce

J’gratte c’qui m’torture au micro, j’ai dû laisser ma trace

Y’a pas d’place pour l’imposture, cinquante mille CD la passe

Pour tout c’qu’on n’a pas fait ici, tout c’qu’on n’a pas dit

Parfait: j’suis loin d’l'être;

au paradis, garde-moi une place, pour mes maux

J’ai plein d’lettres, frère, c’est dead, y’a plus d’couleurs dans la palette

Mec, mes mots glacent le sang

Piano branché, direct live, on s’passe de sample

Sur un billet mauve, j'écris c’message pour qu’il nous survive

Avant d'être vieux et morts, faudra qu’on vive

Faudra qu’on vire à droite, loin du pire

La vie a meilleur goût quand on vibre

On est des convives ici, écoute rien qu’des convicts

Dès qu’on vise le top, le sol nous rattrape

Je règle le solde, le sort ouvre la trappe, et c’est ton cercueil qu’on visse

Le même con d’vice, combien d’serpents à mon enterrement?

Combien attendent qu’on glisse?

Moi, j’suis réel entièrement

Le fils devient père, et j’comprends l’mien un peu plus

Y’a pas d’daron parfait, qui peut l’plus peut l’moins

J’ai des souvenirs agrafés dans l’crâne, à demain

J’peux plus rien sans métronome, j’garde le tempo

Encaisser la défaite, c’est être un homme, ça s’impose

Repose en paix padre, on veille sur la daronne

Pendant qu’les vautours gardent un œil sur moi comme sur la charogne

J’ai des souvenirs dans un coin d’la tête, coffrée, ma chambre forte

On s’reverra peut-être, un jour, si j’passe la porte

Au jardin des ombres, où j’ai perdu ta trace

J’ai dû m’faire une raison, vivre avant d’céder ma place

Au jardin des ombres, des ombres, des ombres

Passe la bouteille que j’lâche une gorgée, sur l’bitume, le ciel crache

Au jardin des ombres, où j’ai perdu ta trace

J’ai dû m’faire une raison, vivre avant d’céder ma place

Au jardin des ombres, des ombres, des ombres

Passe la bouteille que j’lâche une gorgée, sur l’bitume, le ciel crache

Жарық жанған кезде мен оянамын

Таң атқанда өлідей болдым, автомат сияқты бір әуенге биледім

Бір күннен келесі күнге барамыз, қытықтай сары күлімсіреп

Біз дұрыс жолды іздеп армандарымызды лақтырып тастаймыз

Сәлеметсіз бе, бұл хайуанаттар бағы, адамдар жылау үшін оқшауланатын тозақ

Өздерін құлыптап алыңдар, біз күртесіз өлімнен қорқатын балалармыз

Мен ақылсыздықты өтінемін, праймерсіз өзімді жарылғыш сияқты сезінемін

Оқып шығу керек, жолдар арасында, оны тістеп алу керек, өмір, оған қол тигізбей

Әдеттегіден алшақ, біз өзімізді мәңгілікке сеніп өстік

Бізде мұрнымыз жоқ, мұрнымызда, көше бұрынғыдан аналық аз

Жігіттер өледі, сарбаздар құлады, ережеден ешкім қашпайды

Мәйітханада келесі қадамды күтуде

Тоқтап тұрғанда, есім жоғалған кезде жүрегіміз қайта басталады

Бұл із қалдырады, біз рэпке дейін дос болдық, этикеткалар

Барлық геттолар, өзін супержұлдыз деп атайтындар

Вицедегі бет, өзін-өзі бағдарламалаған түрме қызметкерлері

Ерте болса да, әлем біз сияқты негрлерге тиесілі емес

Бір күні өлім вето қояды, түн сирек жақсы хабар әкеледі

Өкінішті дыбыс жылайды, фортепиано мені қысады, адам, блюзде өз сүйкімділігі бар

Сіз Мәсіхтің жасында кетіп қалдыңыз немесе дерлік

Тағдыр тынымсыз және мен өмір сүруге асығамын, одан артық қисынды ештеңе жоқ

Тағдыр менің отбасымның бұтақтарын сындырмай тұрып

Ең жақсылар кетеді дейді, қалғандар қиналады

Біз бір-бірімізді жақсы көреміз, бірақ, ең бастысы, біз айтпаймыз, жүректер саңырау болып қалады

Көлеңкелер бағында, Мен сені жоғалтқан жерде

Мен өз орнымды бермей тұрып, шешім қабылдауым керек еді

Көлеңкелер, көлеңкелер, көлеңкелер бағында

Бір жұтым тамшылап жіберетін бөтелкені, асфальтқа, аспан түкіреді

Көлеңкелер бағында, Мен сені жоғалтқан жерде

Мен өз орнымды бермей тұрып, шешім қабылдауым керек еді

Көлеңкелер, көлеңкелер, көлеңкелер бағында

Бір жұтым тамшылап жіберетін бөтелкені, асфальтқа, аспан түкіреді

Біз өртенген уақыт осы соғыстарда босқа өткізген уақыт сияқты қайтып келмейді

мылқау

Біз жем ретінде қызмет етеміз, бұл ZAC-дан La Muette-ге дейін барлық жерде бірдей

Мен сенің жаныңдағы бетонға бір жұтым беремін

Бейіттердің сұрында соққанмын, Кейде жаным қара

Барлық тондарда мен ваннадамын және айнадағы бұл жігітпен сөйлесіп жатырмын

Өзіңді тығырыққа тіреу үшін, ештеңе жоқ, өмір сұмдық, қаншық

Мен микрофонда мені қинайтын нәрсені тырнап аламын, мен өз ізімді қалдыруға тура келді

Жалғанға орын жоқ, жол жүруге елу мың CD

Біз мұнда істемеген, айтпағанның бәрі үшін

Мінсіз: Мен одан алыспын;

көкте, мені қиыншылықтарым үшін орын сақта

Әріптерім көп, аға, өлді, палитрада түс жоқ

Аға, сөзім қанымды суытып жібереді

Фортепиано қосылды, тікелей эфир, бізге үлгілер қажет емес

Күлгін билетке мен бұл хабарламаны бізден аман қалу үшін жазамын

Біз қартаймай, өлмей тұрып, өмір сүруіміз керек

Біз оңға бұрылуымыз керек, ең нашардан алыс

Сіз дірілдеген кезде өмірдің дәмі жақсырақ болады

Біз мұнда қонақпыз, сотталғандардан басқа ештеңе тыңдамаймыз

Біз шыңды көздегенімізде, жер бізді қуып жетеді

Мен тепе-теңдікті реттеймін, заклинание қақпанның есігін ашады, ал біз бұзатын сіздің табытыңыз

Баяғы ақымақ вице, менің жерлеуімде қанша жылан бар?

Бізді тайғанша күтіп жүргендер қаншама?

Мен, мен толығымен шынайымын

Бала әке болды, мен өзімді аздап түсінемін

Мінсіз дарон жоқ, кім көп істей алады, аз істей алады

Менің бас сүйегімде естеліктер бар, ертең кездескенше

Метрономсыз ешнәрсе істей алмаймын, қарқынды сақтаймын

Жеңілісті қабылдау - адам болу, бұл қажет

Жатқан жерің жайлы болсын, біз дароннаны бақылаймыз

Ал лашындар өлекседей бақылап тұрады маған

Арғы жағында естеліктер бар, сейф, қоймам

Бір күні есіктен өтіп кетсем, қайта көрісуіміз мүмкін

Көлеңкелер бағында, Мен сені жоғалтқан жерде

Мен өз орнымды бермей тұрып, шешім қабылдауым керек еді

Көлеңкелер, көлеңкелер, көлеңкелер бағында

Бір жұтым тамшылап жіберетін бөтелкені, асфальтқа, аспан түкіреді

Көлеңкелер бағында, Мен сені жоғалтқан жерде

Мен өз орнымды бермей тұрып, шешім қабылдауым керек еді

Көлеңкелер, көлеңкелер, көлеңкелер бағында

Бір жұтым тамшылап жіберетін бөтелкені, асфальтқа, аспан түкіреді