Une Enfant - Les Compagnons De La Chanson

Une enfant, une enfant de seize ans

Une enfant du printemps

Couchée sur le chemin…

Elle vivait dans un de ces quartiers

Où tout le monde est riche à crever

Elle avait quitté ses parents

Pour suivre un garçon, un bohème

Qui savait si bien dire «je t’aime»

Ça en devenait bouleversant

Et leurs deux coeurs ensoleillés

Partirent sans laisser d’adresse

Emportant juste leur jeunesse

Et la douceur de leur péché

Une enfant, une enfant de seize ans

Une enfant du printemps

Couchée sur le chemin…

Mais son coeur était trop grand

Trop grand pour l'âme d’une enfant

Elle ne vivait que par son coeur

Et son coeur se faisait un monde

Mais Dieu n’accepte pas les mondes

Dont il n’est pas le Créateur

L’amour étant leur seul festin

Il la quitta pour quelques miettes

Alors sa vie battit en retraite

Et puis l’enfant connut la faim

Une enfant, une enfant de seize ans

Une enfant du printemps

Couchée sur le chemin

…morte…

Ahaaa…

Бала, он алты жасар бала

Көктемнің баласы

Жолда жатып...

Ол сол аудандардың бірінде тұратын

Барлығының өлетін жері

Ол ата-анасын тастап кетті

Богемиялық жігіттің соңынан еру

«Мен сені сүйемін» деп айтуды кім білген

Қатты болып бара жатты

Және олардың екі шуақты жүрегі

Мекенжай қалдырмай кету

Тек олардың жастық шақтарын алып жатыр

Және олардың күнәларының тәттілігі

Бала, он алты жасар бала

Көктемнің баласы

Жолда жатып...

Бірақ оның жүрегі тым үлкен еді

Баланың жаны үшін тым үлкен

Ол тек жүрегімен өмір сүрді

Ал оның жүрегі бір дүние жасап тұрды

Бірақ Алла дүниелерді қабылдамайды

Оның Жаратушысы емес

Олардың жалғыз мерекесі болғанын жақсы көремін

Ол оны бірнеше үгіндіге қалдырды

Осылайша оның өмірі кері шегінді

Содан кейін бала аштықты білді

Бала, он алты жасар бала

Көктемнің баласы

Жолда жатып

…өлі…

Ахаа…