Il a chanté - Les Compagnons De La Chanson

Il est venu pour la moisson.

C'était un fort et beau garçon

Aux yeux câlins, aux lèvres dures.

Tout en moissonnant, il chantait

Et, dans sa voix, l’on entendait

Toutes les voix de la nature.

Il a chanté le clair printemps,

Les oiseaux, les prés éclatants,

Les taillis verts, les fleurs nouvelles.

Le soir, pour les gens rassemblés,

Il a dit la chanson des blés

Dans la fausse courbe des Javelles.

Il a chanté.

Les moissonneurs l’ont écouté

Et la maîtresse aussi l'écoute.

Il a chanté

Puis il a dit: «A ma santé !

Et demain, je reprends la route»

Quand tout dormait, vers la minuit,

Comme il allait partir sans bruit,

La femme du maître est venue,

Toute pâle et le cœur battant

Et belle de désir pourtant

Et sous sa mante presque nue.

Elle a dit: «C'est toi que j’attends,

Depuis des jours, depuis des ans.

Qu’importe une existence brève.

Reste auprès de moi jusqu’au jour…

Chante-moi la chanson d’amour

Et que je vive enfin mon rêve !»

Il a chanté.

Les yeux clos, elle a écouté

Sa douce voix qui la prend toute.

Il a chanté

L’amour, la mort, la volupté

Et, tous deux, ils ont pris la route.

Ils sont partis le lendemain.

Elle a connu l'âpre chemin,

La faim, le travail, la tristesse

Car son amant, vite lassé,

Sans un regret pour le passé,

A caressé d’autres maîtresses.

N’en pouvant plus d’avoir souffert,

Après des nuits, des jours d’enfer

Elle a dit, la pauvre amoureuse:

«Bien-aimé, n’aie point de remords.

Chante-moi la chanson des morts…

Et laisse-moi, je suis heureuse… "

Il a chanté.

Les yeux clos, elle a écouté

Le grand frisson qui la brûlait toute.

Il a chanté.

Dans un soupir, elle a passé

Et puis il a repris la route…

Ол егін жинауға келді.

Ол мықты, сымбатты бала еді

Сүйкімді көздерімен, қатты еріндерімен.

Орақ кезінде ол ән айтты

Ал оның даусынан естисіз

Табиғаттың барлық дауыстары.

Мөлдір бұлақты жырлады,

Құстар, жарқын шалғындар,

Жасыл тоғайлар, жаңа гүлдер.

Кешке жиналғандар үшін,

Ол бидай әнін айтты

Джавеллестің жалған қисығында.

Ол ән айтты.

Орақшылар оны тыңдады

Ал қожайын да оны тыңдайды.

Ол ән айтты

Сонда ол: «Сәлеметсіз бе!

Ал ертең мен жолға қайтамын»

Барлығы ұйықтап жатқанда, түн ортасы шамасында,

Ол үнсіз кетейін деп жатқанда,

Қожайынның әйелі келді,

Барлығы бозарып, жүрегі соғып тұр

Және әлі де тілекпен әдемі

Және оның дерлік жалаңаш мантиясы астында.

Ол: «Мен күткен сенсің,

Күндер, жылдар бойы.

Қысқаша өмір сүрудің не маңызы бар?

Күнге дейін жанымда бол...

Маған махаббат әнін айт

Және мен өз арманымды орындаймын!»

Ол ән айтты.

Көздерін жұмып, тыңдады

Оның бәрін қабылдайтын тәтті дауысы.

Ол ән айтты

Махаббат, өлім, ләззат

Ал екеуі жолға шықты.

Олар келесі күні кетіп қалды.

Ол қиын жолды біледі,

Аштық, жұмыс, қайғы

Өйткені оның сүйіктісі тез шаршайды,

Өткенге өкінбей,

Басқа қожайындарды сипады.

Қиналғанға шыдай алмай,

Түндерден кейін, тозақ күндерінен кейін

Ол кедей ғашық:

«Сүйіктім, өкінбе.

Маған өлгендер әнін айтшы...

Ал мені тастап кет, мен бақыттымын...»

Ол ән айтты.

Көздерін жұмып, тыңдады

Оның бәрін өртеп жіберген үлкен діріл.

Ол ән айтты.

Ол күрсініп өтіп кетті

Сосын ол қайтадан жолға түсті...