Птица чёрная - Леонид Агутин

Что тебя зовет в дорогу,

Собирая понемногу,

Годы, версты, километры пути,

Что тебя несет и держит,

Что маячит, еле брезжит,

Тянет от порога, до вечности.

Еще не света, не зари,

Ослепшие фонари,

Чередой мелькают дни в окне,

Как пятна на луне,

Как пятна на луне.

Что ее несет по свету,

Кто такая птица эта,

Словно бы душа, на век, обреченная,

Что ее к тебе приводит,

И зачем тебя находит,

Как немой укор, птица черная.

Одна на веки вечные,

Судьба быстротечная,

Как этот день,

Как миг сама с собой,

Промчит перед тобой,

Промчит перед тобой.

Бывает страх, заполнит пустоту,

Придешь во тьмах, стоишь один на мосту,

Она летит, затмив собою свет,

А ты молчишь в ответ.

Она всегда совершенно спокойна,

Она не кричит и наружу не рвется,

И если ее попросить, с подоконника она улетит,

И даже не обернется,

Она чем-то заряжена изнутри,

Она смотрит вглубь твоего устремления,

Если можешь смотреть в ее глаза, то смотри,

Если хочешь забыть ее, то это самое время.

Зима на белом черная,

Как мысль изреченная,

Она тебя пытается прочесть,

Ты кто?

Зачем ты здесь?

Ты кто?

Зачем ты здесь?

Зима на белом черная,

Как мысль изреченная,

Она тебя пытается прочесть,

Ты кто?

Зачем ты здесь?

Бывает страх, заполнит пустоту,

Придешь во тьмах, стоишь один на мосту,

Она летит, затмив собою свет,

Ты спишь, тебя здесь нет.

Жолда сізді не шақырады

Біртіндеп жинап жатыр

Жылдар, мильдер, километрлер,

Сізді не ұстайды, не ұстайды

Не ұшады, әрең жылтылады,

Табалдырықтан тартады, мәңгілікке.

Әлі жарық емес, таң атқан жоқ,

соқыр шамдар,

Терезеде күндер өтіп жатыр,

Айдағы дақтар сияқты

Айдағы дақтар сияқты.

Оны дүние жүзіне апаратын нәрсе,

Бұл құс кім

Мәңгілік өлген жан сияқты,

Оны саған не әкеледі

Ал ол сені неге табады

Мылқау сөккендей, қара құс.

Мәңгі және мәңгілік бір

Тағдыр өткінші

Осы күн сияқты

Өзімен бір сәт сияқты

Алдыңнан өтеді

Алдыңнан жүгіреді.

Бос орынды қорқыныш толтырады

Қараңғыда келесің, көпірде жалғыз қаласың,

Ол ұшады, жарықты тұтып,

Ал сен жауап ретінде үндемейсің.

Ол әрқашан толығымен тыныш.

Ол айқайламайды және асықпайды,

Егер сіз одан сұрасаңыз, ол терезеден ұшып кетеді,

Және тіпті бұрылмайды

Ол іштен бірдеңе жүктеп алған

Ол сіздің ұмтылысыңызға терең қарайды

Егер сіз оның көзіне қарай алсаңыз, онда қараңыз

Егер сіз оны ұмытқыңыз келсе, бұл уақыт.

Ақ үстінде қыс қара,

Айтылған ой сияқты

Ол сені оқуға тырысады

Сен кімсің?

Неге мұндасың?

Сен кімсің?

Неге мұндасың?

Ақ үстінде қыс қара,

Айтылған ой сияқты

Ол сені оқуға тырысады

Сен кімсің?

Неге мұндасың?

Бос орынды қорқыныш толтырады

Қараңғыда келесің, көпірде жалғыз қаласың,

Ол ұшады, жарықты тұтып,

Сіз ұйықтап жатырсыз, сіз мұнда жоқсыз.