Никому не сестра - Леонид Агутин

День случился таким, каким она нагадала его вчера.

На ладонях ее закат уснет убаюканный до утра.

Каждый вечер в ее глазах тоска отражается в зеркалах.

Так и осень прошла, а за ней и зима, и бушует во всю весна.

Одна так и живет она

И никому не дочь, и никому не сестра

И как прежде, пьет эту боль до дна

Не понимая, в чем ее вина

Свет погасит она, и как всегда, не уснуть до рассвета ей.

Только в небе луна кому нужна, и становиться все темней.

Она до сих пор ждет, зовет любовь свою, которой нет.

И не поздно еще воскресить ее свет

Одна так и живет она

И никому не дочь, и никому не сестра

И как прежде, пьет эту боль до дна

Күн кеше ол болжағандай болып шықты.

Оның алақанында күн батқанша таң атқанша тыныш ұйықтайды.

Оның көзінде әр кеш сайын сағыныш айнадан көрінеді.

Сөйтіп, күз де, одан кейін қыс та өтіп, көктем бойы ызғарлы.

Жалғыз және ол тұрады

Және ешкімнің қызы да, ешкімнің қарындасы да емес

Және бұрынғыдай бұл азапты түбіне дейін ішеді

Оның кінәсі не екенін түсінбейді

Ол жарықты өшіреді және әдеттегідей таң атқанша ұйықтамайды.

Тек аспанда ай кімге керек, қараңғыланып барады.

Әлі де жоқ махаббатын шақырып күтіп отыр.

Оның нұрын қайта тірілтуге әлі де кеш емес

Жалғыз және ол тұрады

Және ешкімнің қызы да, ешкімнің қарындасы да емес

Және бұрынғыдай бұл азапты түбіне дейін ішеді