An einem Grabe - Leichenwetter

Er sehnte sich nach Ruhe, Stille, Nacht,

Wir wissen nur, daß er ein Leid verbarg

Und müde war.

Wir haben ihn im Sarg

Gebettet und zum stillsten Ort gebracht.

Ihn birgt und Schützt die tiefe Grube nun

Vor Welt und Zeit.

Da soll der müde Mann

Sein Weh vergessen und in Frieden ruhn.

Wohl ihm, der dieser bittren Zeit entrann!

Uns andern bleibt vom Lärm und Krieg der Welt

Von ihrer Todesangst und blutigen Not

Noch unser Teil, und Leid ist unser Brot,

Bis auch für uns der bange Traum zerschellt.

Dann wird, so glauben wir, das Gleichgewicht,

Der Wert und Sinn der Welt uns wieder tagen,

Es wird des Menschen Bildnis wieder licht

Und wird des Vaters ewige Züge tragen.

Ол тыныштықты, тыныштықты, түнді аңсады,

Біз оның мұңын жасырғанын ғана білеміз

Және шаршады.

Біз оны табытта жатырмыз

Төсек төсеп, ең тыныш жерге апарды.

Терең шұңқыр енді оны ұстап, қорғайды

Дүние мен уақыт алдында.

Міне, шаршаған адам келеді

Оның қасіретін ұмытып, тыныштықта демалыңыз.

Бұл ащы уақыттан аман қалған бақытты!

Қалған дүниенің шуы мен соғысы қалды

Олардың өлімнен қорқуынан және қанды қайғыдан

Біздің сыбағамыз да, қайғы да біздің нанымыз.

Мазасыз арман біз үшін де талқандалғанша.

Сонда біз тепе-теңдікке сенеміз

Дүниенің құндылығы мен мәні бізді тағы кездестіреді,

Адам бейнесі қайтадан жарыққа айналады

Әрі әкенің мәңгілік қасиетін арқалайтын болады.