The Geographic North Pole - Laurie Anderson

The summer of 1974 was brutally hot in New York and I kept thinking about how

nice and icy it must be at the North Pole.

And then I though, ў‚¬"Wait a second,

why not go?ў‚¬ќ You know, like in cartoons where they hang going to the North

Pole on their door knobs and they just take off.

So I spent a couple of weeks preparing for the trip, getting a hatchet,

a huge backpack, maps, knives, sleeping bags, lures and a three month supply

of Banic, a versatile high-protein paste that can be made into flat bread,

biscuits or cereal.

Now I had decided to hitch hike and one day I just walked out onto Austin

Street, weighing down seventy pounds of gear, and stuck out my thumb.

ў‚¬Ђќ Going North?

I asked the driver as I struggled into a station wagon.

After I got out of New York, most of the rides were trucks until I reached the

Hudson Bay and began to hitch in small mail planes.

The pilots were usually

guys whoў‚¬"ўd gone to Canada to avoid the draft or else embittered Vietnam

vets who never wanted to go home again.

Either way they always wanted to show

off a few of their stunts.

Weў‚¬"ўd go swooping along the rivers doing loop do

loops and baby ###080 152. And theyў‚¬"ўd drop me off at an airstrip.

ў‚¬"Thereў‚¬"ўll be another plane by here couple of weeks;

see ya;

good luck.

ў‚¬ќ

I never did make it all the way to the geographic pole;

it turned out to be a

restricted area and no one was allowed to fly in or even over it.

I did get within a few miles of the magnetic pole though.

So it wasnў‚¬"ўt

really that disappointing.

I entertained myself in the evenings,

cooking or smoking, and watching the blazing light of the huge Canadian

sunsets as they turned the lake into fire.

Later I lay on by back, looking up at the Northern lights and imagining

thereў‚¬"ўd been a nuclear holocaust and that I was the only human being left

in all of North America and what would I do then.

And then, when these lights went out, I stretched out on the ground,

watching the stars as they turned around and their enormous silent ###080 318.

I finally decided to turn back because of my hatchet.

Iў‚¬"ўd been chopping

some wood and the hatchet flew out of my hand on the upswing.

And I did what

you should never do when this happens: I looked up to see where it had gone and

it came down ў‚¬Ђќ fffooo ў‚¬Ђќ just missing my head and I thought, ў‚¬"My God!

I could be working around here with a hatchet embedded in my skull and Iў‚¬"ўm

ten miles from the airstrip.

And nobody in the whole world knows where I am.

ў‚¬ќ

Daddy Daddy, it was just like you said

Now that the living outnumber the dead

Where I come from itў‚¬"ўs a long thin thread

Across an ocean.

Down a river of red

Now that the living outnumber the dead

Speak my language

1974 жылдың жазы Нью-Йоркте өте ыстық болды, мен қалай болатынын ойлай бердім

ол солтүстік полюсте болуы керек.

Содан кейін мен бірақ, ў‚¬"Бір секунд күте тұрыңыз,

Неге бармасқа?´‚¬» Білесіз бе, мультфильмдердегідей, олар солтүстікке барады.

Есіктің тұтқаларына ілініп, олар жай ғана көтеріледі.

Мен бір                 саяхатқа                             дайындалдым.

 үлкен рюкзактар, карталар, пышақтар, ұйықтайтын қаптар, алаяқтар және үш айлық жеткізу

Баник, жалпақ нан жасауға болатын көп белокты пастасы,

печенье немесе жарма.

Енді мен жаяу жүруді шештім және бір күні Остинге шықтым

Көше, салмағы жетпіс фунтқа дейін бармағымды шығарды.

‚¬Ђќ Солтүстікке бару керек пе?

— деп сұрадым жүргізушіден вагонға мініп бара жатып.

Мен Нью-Йорктен  шыққаннан                                                                                                                                                                                                       шык |

Хадсон шығанағы мен шағын пошта ұшақтарына міне бастады.

Әдетте ұшқыштар болды

Канадаға әскерден қашу үшін барған немесе Вьетнамды ашуландырған жігіттер

Ешқашан үйге қайтқым келмеген ветсиялар.

Қалай болғанда да, олар әрқашан  көрсеткісі келетін

олардың кейбір трюктерін өшірді.

Мүмкін

ілмектер мен нәресте ###080 152. Және олар мені ұшу жолағын                                                                             Олар

ў‚¬“Ондаў‚¬”ўбұл жерде екі аптаға дейін басқа ұшақ болады;

Көріскенше;

іске сәт.

ў‚¬қ

Мен оны ешқашан географиялық полюске  жетпедім;

ол болды

Шектелген аймақ, оған ешкім ұшуға немесе тіпті оған ұшуға рұқсат етілмеген.

Мен магниттік полюстен бірнеше мильдей жерге жеттім.

Бұл болмады

шынымен де көңілсіз.

Мен өзімді кешке көтердім,

тамақ пісіру немесе темекі шегу және алып канадалықтардың лаулаған жарығына қарау

көлді отқа айналдырған күннің батуы.

Кейінірек мен солтүстік жарықта және елестетіп, артқа қарай тұрамын

Ядролық Холокост болды және мен жалғыз адам қалдым.

Бүкіл Солтүстік Америкада және сонда не іс аратын боламын.

Содан кейін, бұл шамдар сөнгенде, мен жерге созылдым,

жұлдыздардың бұрылып жатқанын және олардың орасан зор үнсіздігін көру ###080 318.

Ақырында, бөтелкенің кесірінен кері қайтуды шештім.

Мен кесіп жаттым

Біраз ағаш пен балта көтерілгенде қолымнан ұшып кетті.

Мен не істедім

бұл орын алған кезде ешқашан істеу керек: мен оның қайда кеткенін көру үшін жоғары қарадым және

Ол төмендеді ўў ўffooo ў,¬ђќ ¬ђќў Жай менің басымды сағындым, мен ойладым, ў, «Құдайым!

Мен мұнда менің бас сүйегіме ендірілген балапанмен жұмыс істей аламын және «ўm

әуе жолағынан он миль қашықтықта.

Менің қайда екенімді бүкіл әлемде ешкім білмейді.

ў‚¬қ

Әке әке, дәл сіз айтқандай болды

Енді тірілер өлілерден көп

Мен                                                                                                                                                                                 |

Мұхиттың арғы жағында.

Қызыл өзеннің төмен төмен  төмен  

Енді тірілер өлілерден көп

Менің тілімде сөйлеңіз