So Happy Birthday - Laurie Anderson

JOE: In our country, you’re free and so you’re born and so they say, «You're free,» so happy birthday.

And even if you were born to lose--even if you

were a complete wreck when you were born--you might still grow up to be

president … because you’re free

GERALDINE: Today, you might be an average citizen … a civilian …

a pedestrian … But tomorrow you might be elected to some unexpected

office--or sell your novel and suddenly become famous.

Or you could get run

over by a truck and your picture could get into the papers _that_ way.

Because you’re free and anything might happen … so happy birthday

JOE: Gee!

All those lights and all those screens!

The New York Experience is

mind-boggling.

I don’t think I’ve ever seen that many screens and I’ll probably

come again … It was really amazing, mind-boggling

GERALDINE: You’re walking and you don’t always realize it but you’re always

falling at the same time.

With each step you fall forward.

Over and over,

you’re falling and then catching yourself from falling … And this is how you

can be walking and falling at the same time

JOE: Look!

Over there!

It’s a real dog … and it’s really talking

GERALDINE: I wanted you and I was looking for you … but I couldn’t find you.

I wanted you and I was looking for you all day … but I couldn’t find you

JOE: Well, I paid my money, and I’ve got this funny feeling that somehow--you

know--it's not what I paid my money for.

I mean I _paid_ my money and I just

don’t think this is what I paid my money--you know--what I paid my money for

GERALDINE: No one has ever looked at me like this before … no one has ever

_stared_ at me for so long like this … This is the first time anyone has ever

looked at me like this … stared at me like this for such a long time …

for so long

JOE: Well, he didn’t know what to do so he just decided to watch the government

and see what the government was doing and then kind of scale it down to

size--and run his life that way

GERALDINE: She said the hardest thing to teach her three-year-old kid was what

was alive and what wasn’t.

The phone rings and she holds it out to her kid and

says, «It's Grandma.

Talk to Grandma.»

But she’s holding a piece of plastic.

And the kid says to herself: «Wait a minute.

Is the phone alive?

Is the TV alive?

What about that radio?

What is alive in this room and what

doesn’t have life?»

Unfortunately, she doesn’t know how to ask these questions

JOE: We were in a large room.

Full of people.

All kinds.

And they had arrived

at the same time.

And they were all free and they were all asking themselves

the same question: What is behind that curtain?

They were all free.

And they were all wondering what would happen next

GERALDINE: This is the time and this is the record of the time

Джо: Біздің елде сіз еркінсіз, сондықтан сіз туылғансыз, сондықтан олар «сен боссың» дейді, туған күніңмен.

Сіз жоғалту үшін туылған болсаңыз да, тіпті сіз

сіз туылған кезде толық апат болды - сіз әлі де өсуіңіз мүмкін

президент... өйткені сіз боссыз

Джералдин: Бүгін сіз орташа азамат бола аласыз ... Азаматтық ...

жаяу жүргінші… Бірақ ертең сіз күтпеген жерден сайлануыңыз мүмкін

кеңсе - немесе романыңызды сатыңыз және кенеттен танымал болыңыз.

Немесе сіз жүгіре аласыз

жүк көлігі арқылы және сіздің суретіңіз қағаздарға түсіп, _that_ жолға түсуі мүмкін.

Себебі сіз боссыз және кез келген нәрсе болуы мүмкін... сондықтан туған күніңізбен

Джо: Ей!

Барлық осы шамдар мен барлық экрандар!

Нью-Йорк тәжірибесі

ойландыратын.

Мен соншалықты көп экранды ешқашан көрген емеспін деп ойлаймын және көретін шығармын

қайтадан келіңіз… Бұл шынымен таңғажайып, ойландыратын болды

ДЖЕРАЛДИН: Сіз серуендеп жүрсіз және сіз мұны әрқашан түсіне бермейсіз бірақ әрқашан

бір уақытта құлау.

Әр басқан сайын алға қарай ұмтыласың.

Қайта-қайта,

сіз құлап жатырсыз, содан кейін өзіңізді құлаудан ұстайсыз ... Міне, сіз де

бір уақытта жүру және құлау болуы мүмкін

Джо: Қараңдар!

Ана жерде!

Бұл нағыз ит… және ол шынымен сөйлейді

ДЖЕРАЛДИН: Мен сені қаладым және сені іздедім... бірақ таба алмадым.

Мен сені қаладым, күні бойы сені іздедім... бірақ таба алмадым

Джо: Мен ақшамды төледім, менде қандай да бір күлкілі сезім пайда болды...

білемін, бұл менің ақшамды төлеген болмады.

Мен ақшамды   төлем    жәй   деп отырмын

Менің ақшамды төлегенім деп ойламаңыз - сіз білесіз - мен өз ақшамды төлегенім

ДЖЕРАЛДИН: Бұрын-соңды маған ешкім бұлай қараған емес...

_Старт_ маған ұнайды, бұл өте ұзақ ...

Маған осыған қарады ... маған осындай ұзақ уақыт бойы қарады ...

сонша ұзақ уақыт бойы

Джо: Ол не істерін білмеді, сондықтан үкіметті бақылап отыруды шешті.

және үкіметтің не істеп жатқанын қараңыз, содан кейін оны азайтыңыз

өлшемі - және өз өмірін осылай жүргізеді

ДЖЕРАЛДИН: Ол үш жасар баласына нені үйрету қиын екенін айтты

тірі болды және не жоқ.

Телефон шырылдады, ол телефонды баласына ұстатады

дейді: «Бұл әже.

Әжемен  сөйлесіңіз.»

Бірақ ол пластиктің бір бөлігін ұстап тұр.

Ал бала өзіне: «Бір минут күте тұрыңыз.

Телефон тірі ме?

Теледидар  тірі ме?

Ал радио ше?

Бұл бөлмеде не тірі және не

өмір жоқ па?»

Өкінішке орай, ол бұл сұрақтарды қалай қою керектігін білмейді

Джо: Біз үлкен бөлмеде болдық.

Адамдарға толы.

Барлық түрлері.

Және олар келді

сонымен қатар.

Және олардың бәрі бос болды және бәрі өздерін сұрады

сол сұрақ: бұл перденің артында не бар?

Олардың барлығы бос болды.

Ал олардың барлығы бұдан былай не болатынын ойлады

Джералдин: Бұл уақыт және бұл уақыттың рекорды